سنجش و ارزیابی سرمایه اجتماعی در سکونتگاه های روستایی با استفاده از تکنیک رتبه بندی فازی (مطالعه موردی: روستاهای دهستان اسالم)

امروزه سرمایه اجتماعی، نقشی بسیار مهم تر از سرمایه فیزیکی و انسانی در سازمان ها و جوامع ایفا می کند. بدونسرمایه اجتماعی، پیمودن راه های توسعه، ناهموار و دشوار می شود. سرمایه اجتماعی، از مقولات اجتماعی بسیار مهماست که همچون شاخص های مهم اقتصادی از جمله تورم و تولید ناخالص ملی در میزان اشتغال و توسعه یافتگیکشورها نقش بزرگی ایفا میکند. با توجه به اهمیت و نقش مؤثری که سرمایه اجتماعی می تواند در توسعه روستاییداشته باشد، این پژوهش به دنبال سنجش سرمایه اجتماعی در سکونتگاه های روستایی دهستان اسالم است. روشپژوهش، کمی است که از مدلهای کمی استفاده شده است. برای سنجش و اولویت بندی سرمایه اجتماعی در سطحروستاهای دهستان اسالم از 25 شاخص در چهار بعد انسجام اجتماعی، اعتماد اجتماعی، مشارکت اجتماعی و آگاهیاجتماعی استفاده شده است. چهار بعد از طریق پرسشنامه AHP وزن دهی شده است. در این راستا، فازی به عنوانروش تصمیم گیری چندمتغیره برای اولویت بندی استفاده شده است. طیف پاسخ هر سؤال، مقیاس پنج قسمتی لیکرتبوده است. برای هر گزینه (خیلی زیاد، زیاد، متوسط، کم، خیلی کم) یک تابع عضویت مثلثی که به ترتیب با مقادیر فازی (100، 70، 40)، (90، 60، 30)، (80، 50، 20)، (70، 40، 10) و (60، 30، 0) نشان داده شده است، اقدام شد تا ماتریس فازی شاخصها به دست آید. نتیجه حاصل از بررسی نشان میدهد که در میان روستاهای دهستان اسالم به ترتیب روستاهای کله سرا و ترک محله با امتیازات 0/099 و 0/217 بالاترین میزان سرمایه اجتماعی و روستاهای میانده و نارنجدول به ترتیب با 0/442 و 0/433، پایین ترین میزان سرمایه اجتماعی برخوردار بوده اند.

کلیدواژه ها:

سرمایه اجتماعی ، سکونتگاه های روستایی ، تکنیک فازی ، دهستان اسالم