چگونه پروژه اصلاح فضای فیزیکی برای تامین شرایط مناسب یادگیری فعال در دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران پیش رفت

مقدمه: این مقاله به توصیف مراحل پیشبرد ایجاد فضای یادگیری فعال بر اساس مدل رهبری تغییر جان کاتر و ارزشیابی پیامدهای ایجاد این فضا در دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران می پردازد. روش: این مطالعه اقدام پژوهی از سال 1396 تا 1398 بعد از کسب مجوز از دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شد. رهبری این تغییر با استفاده از مدل جان کاتر پیش رفت و ارزشیابی پیامدهای ایجاد فضای یادگیری فعال با استفاده از پرسش نامه محقق ساخته روا و پایا با همکاری 265 دانشجوی پزشکی علوم پایه با روش نمونه گیری در دسترس و 33 نفر اعضای هیات علمی مدرس در کلاس یادگیری فعال انجام شد. نتایج: فرایند رهبری تغییر، موفقیت آمیز بود و منجر به اصلاح بخشی از فضای فیزیکی کلاس های دانشکده پزشکی شد. در تحلیل نتایج ارزشیابی از نظر دانشجویان بر اساس یافته های این مطالعه 129 نفر(48.76 درصد) موافق و کاملا موافق بودند که یادگیری در این فضا تاثیر بیشتری بر عمیق شدن یادگیری شان دارد. نتایج نشان داد 30 نفر(90.91 درصد)  از اعضای هیات علمی معتقد بودند که در فضای تالار قریب زمان بیشتری را به کار گروهی و تبادل نظر اختصاص می دهند. نتیجه گیری: پ به نظر می رسد تغییر فضای فیزیکی باعث تسهیل بحث گروهی و تعامل شده است. در این مطالعه ما به توصیف تجربه رهبری این تغییر و ارزشیابی نظرات دانشجویان و اعضای هیات علمی در مورد یاددهی- یادگیری درکلاس فعال اکتفا نمودیم. کاربرد این مطالعه برای مدیران و رهبران تغییر است که به دنبال اصلاح در برنامه های درسی هستند، چراکه توجه به تغییر در فضای فیزیکی همراستا با برنامه های درسی عموما مورد غفلت قرار می گیرد. 

کلیدواژه ها:

یادگیری فعال ، دانشجو محوری ، فضای فیزیکی ، رهبری تغییر ، مدل جان کاتر