بررسی کیفیت محیط یادگیری بالینی بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی کرمان از دیدگاه اساتید

 مقدمه: برای بهبود و ارتقای کیفیت آموزش بالینی، وضعیت آن همواره باید مورد ارزیابی قرار گیرد و از آنجا که اساتید بالینی بطور ملموسی با مسائل و مشکلات بالینی در تماس هستند ارزشیابی عرصه های آموزش بالینی کمک موثری بر شناسایی عوامل بازدارنده یا منفی آموزش به حساب می آید. بر این اساس مطالعه ای با هدف بررسی کیفیت محیط یادگیری بالینی بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی کرمان از دیدگاه اساتید در سال 1391 انجام شد. روش­: این پژوهش توصیفی- تحلیلی با استفاده از پرسشنامه DREEM و در چهار بخش اصلی بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی کرمان انجام شد. شرکت کنندگان 50 نفر از اساتید بالینی بودند. به منظور تحلیل داده ها از نرم افزار آماری SPSS18 و آزمونهای T,ANOVAاستفاده شد. یافته­ها: بیشترین میانگین نمرات مربوط به بخش­های جراحی (127) و زنان و زایمان (125) است. نمرات کسب ­شده در بیمارستان های افضلی پور 119، باهنر 126 و شفا 118 است که بیشترین امتیاز را بیمارستان باهنر بدست آورده است. همچنین نتایج آزمون ANOVA در مقایسه میانگین کل امتیازات در بخش های بالینی (02/0P<) و بیمارستان های آموزشی )01/0P<) در حیطه یادگیری تفاوت معنی داری را نشان داد. نتیجه­گیری: نمرات کسب شده حاکی از وضعیت بسیار مطلوب محیط آموزشی بالین است. علاوه بر این در کل حیطه های سه گانه، کیفیت آموزشی در محیط بیمارستان ها نیز از منظر اساتید در شرایط بسیار مطلوب ارزیابی شده

کلیدواژه ها:

ارزیابی ، محیط آموزشی ، بالینی ، درک ، علوم پزشکی