بررسی میزان درک عمومی از دسته بندی جریان های فکری معماری معاصر ایران

در این مقاله، فهم عمومی مردم از اصطلاح  معماری ایرانی معاصر بررسی شده است. به این منظور، ابتدا تعاریفی از نظریه­پردازان معماری معاصر ایران از معماری ایرانی، به صورت کلی بررسی شده و یک دسته­بندی درون­ساختاری از آن تعاریف به عمل آمده است. سپس با تمرکز بر چهار جریان فکری دسته­بندی شده توسط حبیبی  در  کتاب شرح جریان­های فکری معماری و شهرسازی در ایران معاصر : (اصول­گرایان، سنت گرایان، نوگرا-بوم­گرایان و حالت­گرایان)، با هدف تعیین میزان نسبت انتخاب مخاطبان با تقسیم ­بندی­های اصلی و نظرات هریک از دسته­ها با ویژگی­های ادعایی در نظریه­ی اصلی و تشخیص معنادار بودن تفاوت نظر دو دسته مخاطب (معمار حرفه­ای و مخاطب عادی)، آزمونی بر پایه تکنیک افتراق معنایی و مشارکت تصویری انجام گرفته است که نشان می­دهد، انتقال مفاهیم پایه نظریه­ها، تنها در سنت گرایی که الگوهای عینی معماری قدیم را به کار می­برد، فهم­پذیر است و تمایز دسته­های آن از همدیگر برای مردم عادی و معماران قابل درک نیست. 

کلیدواژه ها:

معماری ایرانی ، جریان های فکری ، مخاطبان عادی ، معماران حرفه ای