از نقش جهان تا کامپیدولیو

معماری یکی از راه های شناخت مکانت و ارزش بسیاری از موضوعات در واصل گردانیدن انسان به آرمان های معنویاست. در وصول به آرمان انسانی، شناخت جایگاه وی در عالم بسیار مهم است که آن را به هویت تعبیر کرده اند.هر آنچه به احراز هویت معنوی انسان انجامیده از دیر باز مورد توجه بوده ، هنر یکی از اصلی ترین آنهاست که در موردسبک های معماری نیز مصداق دارد. این مقاله با مطالعه تطبیقی شیوه شهرسازی رنسانس و مکتب اصفهان دوره صفویه،پاسخی مشترک برخواسته از نیازهای انسانی یافت ه. ابتدا نحوه توسعه و گسترش اصفهان دوره صفویه و رم دوره رنسانسمقایسه و سپس ارتباط مراکز قدرت سیاسی با مراکز مذهبی بررسی شده است . بررسی تناسبات و محاوره فضایی اجزا وعناصر شکل دهنده و بررسی تطبیقی نگرش معنا گرایانه در طراحی دو میدان تبیین قالب های مشترک مراتب عالی وروحانی هنر خواهد بود.

کلیدواژه ها:

هویت معنوی ، مجموعه های کالبدی - فضایی ، معنویت قدرت حاکم ، تناسبات و محاوره فضایی ، نگرش معناگرا