جایگاه دانش روانشناسی محیطی در ساختمان های بلندمرتبه با رویکرد معماری پایدار

با توجه به رشد جمعیت و شهرنشینی، راهبرد بلندمرتبه سازی، در زمان حاضر رواج یافته است. بعلت تجمیعکاربران در سطحی محدود و بهره گیری قابل توجه از منابع انرژی در ساختمان های بلند، لازمست تا رویکردپایداری در فرآیند طراحی و مرحله بهره برداری مورد توجه قرار گیرد.نظر به اهمیت رفتار کاربران در تحقق اهداف معماری پایدار و با توجه به آنکه در پژوهش های انجام شده،بندرت به جنبه های روان شناختی و رفتارهای مرتبط با این رویکرد پرداخته شده است؛ لذا در این نوشتار تلاششده است پیوند میان حوزه های روان شناسی و معماری مدنظر قرار گیرد . پژوهش حاضر، با مبنا قرار دادن هرمنیازهای مازلو، به شناخت راهبردهایی در جهت ترویج رفتارهای پایدار پرداخته است. بعلاوه در ادامه با موثردانستن نگرش در شکل دهی به رفتار، راهبردهای آموزش و مدیریت منابع را پیشنهاد نموده و در پایان دانش روانشناسی محیطی را به مثابه بستری برای ترویج رفتارهای پایدار توسط کاربران معرفی کرده است.

کلیدواژه ها:

بنای بلند مرتبه ، روانشناسی محیطی ، معماری پایدار ، نیازهای رفتاری