استفاده از توابع رستری محیط GIS در طراحی شهری هماهنگ (نمونه موردی طرح توسعه پردیس مرکزی دانشگاه تهران)

یکی از زیر شاخه های شهرسازی که شاید محدودتر با GIS در ارتباط بوده، طراحی شهری است. آنچه درمقالات کاربرد GIS در طراحی شهری مشاهده می شود اکثرا مربوط به توان نمایش سه بعدی نرم افزارهای GIS است. حال آن که یکی از بهترین امکانات سامانه اطلاعات مکانی توان بالای تحلیلی و جستجوی مکانی و توصیفیبا کمک پایگاه داده متصل به سیستم است.هدف از این مقاله بررسی قابلیت های تحلیلی GIS برای پروژه های طراحی شهری بوده و پیامد تجربه ای است دریک نمونه موردی پروژه طراحی شهری که توانست تا حدود زیادی توافقی عمومی بین گروه های ذی نفع را ایجادنماید. این تجربه نشان داد که بسیاری از فرآیندهای ذهنی طراح را می توان به طور جامع و همه جانبه با نگاهفازی، و با کمک فضای انعطاف پذیر محیط رستر و توابع مربوطه مدلسازی نمود. لذا تجربه مذکور می تواند بابجدیدی را برای استفاده از GIS در پروژه های طراحی شهری باز نماید.

کلیدواژه ها:

طراحی شهری هماهنگ ، GIS ، تحلیل رستری ، درونیابی فضایی ، فیلترگذاری ، همپوشانی