نماد گرایى باغ ایرانى در دوره اسلامى
محل انتشار: مجله هویت شهر، دوره: 7، شماره: 13
سال انتشار: 1392
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 335
فایل این مقاله در 8 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_HOVIAT-7-13_006
تاریخ نمایه سازی: 29 اسفند 1398
چکیده مقاله:
این بحث به باز شناسی تشابهات کالبدی و ذهنی و مطابقت نمادهاى موجود در باغ ایرانى، اسلامى با بهشت پرداخته و اجزاءآن را با توصیفات بهشت در قرآن مقایسه و بازبینی نموده است.از زمانى که آدم و حوا از بهشت برین رانده شدند همیشه آرزوى برگشت و سکونت در آن دیار باقى را داشته اند. دیار بى منتها،امن (حجر: 46 )، باقى (دخان: 56 ) که به پرهیزگاران در اسلام و ادیان دیگر وعده داده شده است.مسلمان ایرانی به دنبال ایجاد باغى فانى در دنیاى مادى نبوده است. اگر از نمادهایى متناظر با عناصر بهشت وعده داده شدهاستفاده نموده، و برآن تاکید کرده، به دنبال معنا بخشى و غنابخشى به معمارى باغ می باشد.تفکر سنتى به دنبال معناگرایى در این دنیا است، دنیایی که واقعیتى، از حقیقتى لایزال است و در معمارى طى تاریخ معانى ومفاهیمى پایدار را ایجاد نموده است، که برگرفته از جهان بینى خود بوده است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
محمدمهدی گودرزی سروش
استادیار دانشکده هنر و معماری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد همدان، همدان، ایران
سیدمصطفی مختابادامرنی
دانشیار گروه پژوهش هنر، دانشکده هنر، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران