بررسی ساختار معماری و عملکرد زیست محیطی مساکن بومی پایدار لاهیجان

خانه­های شیکیلی یا همان بناهای مسکونی بومی لاهیجان، واقع در شمال ایران، را می­توان همچون موجودات زنده­ای تصور کرد که بیانگر قرن ها، استفاده بهینه از مصالح، روش­های ساخت و ملاحظات اقلیمی می­باشند.در این مطالعه، مستندات معماری و ویژگی­های اقلیم­شناسیحدود 26 گونه از خانه­های چوبی به­جا مانده از قرن چهاردهم هجری شمسی این منطقه مورد بررسی قرار  گرفته است. به علاوه ترکیب خاص متغیرهای زیست محیطی موجود که اصولفنی و شرایطیمطلوب متناسب با خرداقلیم مذکور را منجر می­شود، مورد توجه قرار داده است. ترکیب یاد شده را می­توان طراحی پایدار نامید؛که عبارت است از رویکردی اندیشمندانه به اقلیم و محیط زیستبا به کارگیری فناوری و اصول طراحیمناسب می باشد. این نوع طراحی مبتنی بر شکل قرارگیری ساختمان، تنظیم فضایی، جریان هوا، بازشوها و فرم کلی ساختمان می­باشد.هدف از این مطالعه، مستندسازی و ارزیابی کمی و کیفی اصول مرتبط با این نوع معماری است.

کلیدواژه ها:

معماری بومی ، شمال ایران ، طراحی پایدار ، اصول فنی ساخت و ساز ، فیزیک ساختمان