تدریس اثربخش در آموزش عالی بر اساس تجارب حرفه ای استادان و ارتباط آن با تدریس خود-گزارشی

پژوهش حاضر باهدف بررسی تدریس اثربخش بر اساس تجارب حرفه ای استادان دانشگاه شهید مدنی آذربایجان و ارتباط آن با تدریس خود-گزارشیآنان در سال تحصیلی95-1394 انجام گرفتهاست.روش تحقیق، توصیفیاز نوع همبستگی و جامعه آماری شامل کلیه استادان دانشگاه شهید مدنی آذربایجآن که با استفاده از نمونه گیری طبقه ای نسبتیو بر اساس جدول مورگان،144 نفر به عنوان نمونه آماری جهت مطالعهانتخاب و پرسشنامه های پژوهش بین آن ها توزیع گردید.ابزار جمع آوری اطلاعات شامل پرسش نامه محقق ساخته تدریس اثربخش و پرسش نامه تدریس خود-گزارشی که بر اساس مقیاس پنج درجه ای لیکرت تدوین شده بود. پایایی این ابزارهابر اساسمحاسبه ضریب آلفای کرون باخ، برای پرسش نامه تدریس اثربخش 76% و پرسش نامه تدریس خود-گزارشی 85%به دست آمد. داده های تحقیق پس از جمع آوری در دو سطح آمار توصیفی و استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل واریانس یک راهه، تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر) تحلیل شد. نتایج به دست آمده گویای آن است کهاستادان این دانشگاه به ترتیبدر تدریس خود بیشتر به مولفه های حرفه ای، فنی و ارتباطی در تدریس توجه می کنند و از طرف دیگر بین تدریس اثربخش و تدریس خود-گزارشی از دیدگاه آنان رابطه وجود دارد. همچنین بین میزان توجه استادان به هر یک از مولفه های تدریس اثربخش به تفکیک رشته های دانشگاه تفاوت وجود دارد. همچنین سه مولفه حرفه ای، فنی و ارتباطی به ترتیب از بیشترین به کمترین، میزان توجه استادان را به خود جلب کرده است.

کلیدواژه ها:

تدریس اثربخش ، تدریس خود-گزارشی ، مهارت های فنی ، حرفه ای ، ارتباطی