کاوش تجربه کمال گرایانه دانشجویان دکتری از برنامه های درسی آموخته شده دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه شیراز: یک مطالعه پدیدارشناسانه

هدف از انجام این پژوهش، کشف تجارب کمال گرایانه دانشجویان دکتری دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی دانشگاه شیراز از برنامه های درسی آموخته شده این دانشکده بود. طرح پژوهشی در این مطالعه از نوع کیفی و روش مورد استفاده از نوع پدیدارشناسی بود. مشارکت کنندگان بالقوه این پژوهش، دانشجویان دکتری رشته های مختلف دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه شیراز بودند که با رویکرد نمونه گیری هدفمند با تکنیک معیار، تعداد 36 نفر از آن ها انتخاب گردید. روش گردآوری داده های این پژوهش، مصاحبه نیمه ساختاریافته وارائه پرسشنامه های بازپاسخ بارویکرد بافت نگارانه بود. پس از دسته بندی، کدگذاری داده ها و تحلیل مضامین صورت گرفت. یافته های این پژوهش حاکی از آن بود پیامدهای حاصل از تجارب کمال گرایی این دانشجویان در چهار مضمون سازمان دهنده سطح اول تقسیم بندی شدند که شامل اهداف خودمدار، اهداف دگرمدار، اهداف جامعه مدار و کمال گرایی منفی است. اهداف خودمدار، دگرمدار و جامعه مدار هریک دارای چهار مضمون سازمان دهنده سطح دوم شامل اهداف علمی، تحصیلی، شخصیتی-اخلاقی و حرفه ای تقسیم شدند. همچنین کمال گرایی منفی خود دارای دو مضمون سازمان دهنده سطح دوم با عناوین موانع شخصی عدم تحقق کمال و موانع تحصیلی عدم تحقق کمال تقسم بندی شدند. نتایج این پژوهش نشان داد که پیامدهای حاصل از تجارب کمال دانشجویان، به طور کلی به پنج پیامد علمی، تحصیلی، حرفه ای، شخصیتی/ اخلاقی و پیامدهای منفی تقسیم بندی شدند.

کلیدواژه ها:

کمال ، کمال گرایی ، برنامه درسی اجراشده ، دستاوردهای تحصیلی