کاربردمدل DEA درارزیابی کارایی واحدهای اقتصادی؛مطالعه موردی سرپرستی بانک تجارت

تحلیل کارآمدی واحدهای اقتصادی همواره از دغدغه های اصلی محافل دانشگاهی و اجرایی بوده است. گزینش مدل مناسب در این رابطه از اهمیت خاصی برخوردار است. یکی از مدلهای مطرح اخیر برای سنجش کارآمدی مدل DEA است که در قالب دو مدل فرعیCCR و BCC استفاده می شود. بررسی کارآمدی و آزمون تجربی این مدلها در واحدهای اقتصادی می تواند پژوهش ارزشمندی محسوب شود. در این مقاله کارآمدی یک واحد اقتصادی در ایران ارزیابی می شود که برای این هدف سرپرستی های بانک تجارت انتخاب شده است. از آنجا که سرپرستی های بانک تجارت نقش مهمی در بازارهای مالی کشور دارند، ارزیابی کارآیی آنها از جایگاه بالایی برخوردار است. افزون بر این با توجه به افزایش رقابت از سوی بانک های خصوصی، این سرپرستی هامی بایست کاراتر ازقبل عمل نمایند فرضیه اصلی این است که وضعیت ستانده ها و نهاده های سرپرستی های بانک تجارت بهینه نیست و با اصلاح ترکیب عوامل کارایی آنها قابل افزایش است دراین تحقیق کارایی 38سرپرستی بانک تجارت درکل کشور بااستفاده ازدومدل CCRوBCC محاسبه ورتبه بندی واحدهای کارا ارایه شده است نتایج نشان میدهد که سرپرستی های مناطق سه و چهاروپنج تهران کاراتر و سرپرستی های قم زنجان آذربایجان غربی و آذربایجان شرقی ناکارا می باشند میانگین کارایی سه سال به ترتیب 79/7و78و47/2درصد است

کلیدواژه ها:

کارآیی ، واحداقتصادی ، تحلیل پوششی داده ها ، واحدهای مالی ایران وسرپرستی های بانک تجارت