بررسی ارتباط توانایی های شناختی با آگاهی موقعیتی و عملکرد رانندگان اتوبوس در شبیه ساز رانندگی

مقدمه: از مفهوم آگاهی موقعیتی در تجزیه و تحلیل رفتار رانندگان مطالعات گذشته استفاده شده است. با این وجود ارتباط بین اجزا آگاهی موقعیتی، عملکرد وتوانایی شناختی رانندگان اتوبوس بررسی نشده است. هدف مطالعه حاضر بررسی ارتباط بین توانایی های شناختی و آگاهی موقعیتی و عملکرد رانندگان درشبیه سازی رانندگی اتوبوس می باشد.روش انجام کار: در مطالعه حاضر 30 راننده حرفه ای اتوبوس که دارای مدرک دیپلم و بالاتر بودند، شرکت کردند. از روش SAGAT برای بررسی آگاهی موقعیتی و از آزمون های میدان دید مفید، اشکال جای گرفته و حافظه فعال برای اندازه گیری توانایی های شناختی استفاده شد. زمان واکنش ترمز زدن وانحرافات از مسیر رانندگی معیارهای عملکرد رانندگی در این مطالعه بودند.یافته ها: نتایج ارتباط معناداری بین آگاهی موقعیتی رانندگان در قبل و بعد از شرایط خطرناک نشان دادند. بین ظرفیت حافظه فعال، توجه توزیع شده ، توجهانتخابی واشکال جای گرفته با سطح یک آگاهی موقعیتی رابطه معناداری دیده شد. همچنین نتایج این مطالعه بین حافظه فعال، توجه توزیع شده با انحراف ازمسیر رابطه معناداری نشان داد.بحث و نتیجه گیری: نتایج نشان داد که در کل آگاهی موقعیتی راننده بعد از شرایط خطرناک افزایش می یابد. این مطالعه نشان داد که توانایی های شناختیتنها سطح یک آگاهی موقعیتی را تحت تأثیر قرار می دهند. با توجه به نقت آگاهی موقعیتی در عملکرد رانندگی، نتایج حفظ مسیر نشان می دهند که ادراکممکن است یک عامل کلیدی در عملکرد رانندگی بعد از شرایط خطرناک باشد.

کلیدواژه ها:

آگاهی موقعیتی ، توانایی شناختی ، عملکرد در رانندگی ، شرایط خطرناک