بررسی شیوع اختلالات اسکلتی عضلانی در قالیبافان شاغل و ارتباط آن با میزان روشنایی در کارگاه های قالیبافی شهرستان تکاب در سال

مقدمه: ابزار کار نامناسب و غیر استاندارد، نور ناکافی و عدم استراحت کافی قالیبافان منجر به افزایش شیوع اختلالات اسکلتی عضلانی در آن ها می گردد که بایستی با نظارت بیشتر بر کارگاه های قالیبافی آن را کاهش داد.مواد و روشها: این مطالعه از نوع توصیفی، تحلیلی به روش مقطعی می باشد که در کارگاه های قالیبافی روستایی شهرستان تکاب انجام شد. 86 کارگاه قالی -بافی به روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند؛ که 223 نفر شاغل در این کارگاه ها مشغول بکار بودند. شدت روشنایی عمومی و موضعی در کارگاه های قالی بافی با دستگاه نورسنج مدل LX-13 اندازه گیری و اختلالات اسکلتی عضلانی شاغلین نیز با پرسشنامه نوردیک بررسی شد. یافته ها: نتایج نشان می دهد که اختلال ناحیه پشت بیشترین شیوع (61/3%) و اختلال ناحیه آرنج کمترین شیوع (7/2%) را در بین کارگران قالی باف داشتند. شدت روشنایی عمومی (82/7%) و شدت روشنایی موضعی اکثر کارگاه ها (91/9%)، کمتر از حد توصیه شده بود. نتیجه گیری: درگیری بیشتر اندام های فوقانی در کار قالیبافی منجر به افزایش اختلال در این اندامها می گردد. نتایج نشان داد که اکثر شاغلین در کارگاه هایی با روشنایی غیر استاندارد اشتغال داشتند. مؤثرترین متغیر در ایجاد اختلال ناحیه گردن و پشت سابقه کار افراد و شدت روشنایی عمومی محیط کار، در اختلال ناحیه مچ دست و اختلال ناحیه شانه سابقه کار افراد بود.

کلیدواژه ها:

اختلالات اسکلتی عضلانی ، روشنایی عمومی ، روشنایی موضعی ، کارگاه های قالیبافی