بررسی همبستگی اختالالت اسکلتی- عضلانی با شاخص توانایی انجام کار و حد مجاز بلند کردن بار

مقدمه: از جمله عوامل خطر موثر در بروز ناراحتیهای اسکلتی-عضلانی میتوان به وزن زیاد بار یافاکتورهای شغلی و فردی متفاوت اشاره کرد. لذا هدف مطالعه حاضر بررسی ارتباط بین توانایی انجام کار و حد مجاز بلند کردن بار با شیوع اختلالات اسکلتی-عضلانی در بین کارکنان آشپزخانه میباشد. روشکار: این مطالعه تحلیلی-مقطعی به صورت سرشماری ) n= 60( در بین کارکنان شاغل در آشپرخانه بیمارستانهای آموزشی شهر قزوین در سال 1395 انجام شد. داده ها توسط پرسشنامه های شیوع درد، شاخص توانایی انجام کار و حد مجاز بلند کردن بار صورت گرفت. داده ها با آزمونهای رگرسیون تک و چندگانه و توسط نرم-افزار SPSS 20 تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: بیشترین میزان شیوع در ناحیه کمر )78/3%( گزارش شد. 61/7% از کارکنان در سطح خوب شاخص توانایی انجام کار و 58/3% ایستگاه ها از نظر جابجایی بار در شرایط ناایمن قرار داشتند. شرایط غیرمجاز حمل بار به تنهایی حدود 7 برابر، شیوع گردن و شانه درد و 5 برابر شیوع کمردرد را افزایش میدهد و در تعامل با سایر ریسک فاکتورها شیوع گردن 25 برابر و شیوع شانه 28 برابر افزایش مییابد. افراد با سطح توانایی خوب نسبت به افراد با سطح توانایی عالی، 9 برابر بیشتر درمعرض شیوع کمردرد قرار دارند.نتیجه گیری: ریسک فاکتورهایی نظیر شاخص توده بدنی، توانایی انجام کار و حد مجاز بلند کردن بار میتوانند بر شیوع ناراحتی اسکلتی-عضلانی تاثیرگذار باشند لذا انتخاب افراد با سطح توانایی خوب و عالی و رعایت حد مجاز بلند کردن بار از جمله روشهای موثر در افزایش بهره وری و کاهش شیوع اختلالات در کارکنان آشپرخانه میباشد.