نقش میانجی خودکارآمدی شغلی در رابطه بین توسعه حرفه ای با رضایت و تعهد شغلی کارکنان ادارات ورزش و جوانان

زمینه و هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش میانجی خودکارآمدی شغلی در رابطه بین توسعه حرفه ای با رضایت و تعهد شغلی کارکنان ادارات ورزش و جوانان استان آذربایجان شرقی در سال 96-95 انجام شد. روش کار: این پژوهش توصیفی - همبستگی از نوع مدل یابی معادلات ساختاری است. جامعه آماری 322 نفر از کارکنان ادارات ورزش و جوانان استان آذربایجان شرقی بود که از میان آنان 203 نفر با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند که برای تعیین حجم نمونه از جدول مورگان استفاده شد. برای گردآوری داده ها، از پرسشنامه های استاندارد استفاده شد. تحلیل داده ها با استفاده از شاخص های توصیفی و روش مدل یابی معادلات ساختاری تحلیل شد. یافته ها: بررسی تجزیه و تحلیل آماری نشان داد که بین توسعه حرفه ای با رضایت و تعهد شغلی ( 0/43 - 0 / 67 - 0 / 01> P) رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. همچنین نتایج نشان داد که بین خودکارآمدی با رضایت و تعهد شغلی ( 0/ 36 - 0 / 21 - 0 / 01> P) رابطه مثبت و معنی دار وجود دارد. بیشترین میزان همبستگی معنیدار به رابطه بین توسعه حرفه ای با رضایت شغلی (0167-r) و کمترین میزان همبستگی به رابطه بین توسعه حرفه ای و خودکارآمدی ( 0 / 19-1) مربوط می شود. علاوه بر این نتایج نشان داد که نقش میانجی خودکارآمدی شغلی در رابطه توسعه حرفه ای با رضایت و تعهد شغلی (005 - 06/. -0) تایید میشود. نتیجه گیری: با توجه به یافته ها میتوان نتیجه گرفت که هرگونه افزایش در توسعه حرفه ای همراه با افزایش در رضایت، تعهد شغلی و خودکارآمدی از طرف کارکنان است که در این زمینه توجه به توسعه حرفه ای در ادارات ورزش و جوانان می تواند در افزایش رضایت و تعهد شغلی و همچنین ارتقای خودکارآمدی شغلی بین کارکنان، از اهمیت چشمگیری برخوردار باشد.

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی شغلی ، توسعه حرفه ای ، رضایت شغلی ، تعهد شغلی