قراردادهای نفتی از منظر تولید صیانتی و ازدیاد برداشت:رویکرد اقتصاد مقاومتی

سال انتشار: 1393
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 619

فایل این مقاله در 47 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_IES-6-12_001

تاریخ نمایه سازی: 27 مرداد 1397

چکیده مقاله:

بندهای 14 و 15 سیاست های کلی اقتصاد مقاومتی، بر دو اصل افزایش ذخایر راهبردی نفت و گاز کشور ... و توسعه ظرفیتهای تولید ... و برداشت صیانتی ازمنابع تاکید دارد. از اینرو، قراردادهای نفتی به شرطی بهینه است که مبتنی بر این دو اصل باشد. علاوه بر این، در مقدمه سیاستهای کلی اقتصاد مقاومتی بر ضرورت اقتصاد متکی به دانش و فناوری، عدالتبنیان، درونزا و برونگرا، پویا وپیشرو تاکید شده است. به کارگیری این ضرورتهای چهارگانه در طراحی قراردادهای بهینه نفتی چهار اصل دیگر را به ترتیب ذیل مشخص میکند:توان فزایی فنی- مدیریتی شرکت ملی نفت، رعایت منافع بین نسلی در بهره برداری از منابع نفتی، تبدیل شرکت ملی نفت به شرکت ملی- بین المللی و رسیدن به جایگاه رقابتی در بازار جهانی نفت. در این مقاله، از بین شروط شش گانه فوق درقراردادهای بهینه نفتی، فقط تولید صیانتی و ازدیاد برداشت را بررسی کرده ایم هرچند که به توانفزایی فنی- مدیریتی شرکت ملی نفت نیزاجمالا اشاره شده است. نشان دادهایم که تعارضهای ساختاری بین اهداف شرکتهای نفتی بین المللی و شرکت ملی نفت ایران، که اولی مبتنی بر حداکثرسازی سود در چارچوب اصول بنگاه داری و دومی مبتنی بر حداکثرسازی ارزش اقتصادی مخازن در چارچوب تامین منافع ملی در بلندمدت است، موجب میشود که هیچگاه نتوان قرارداد بهینه ای با شرکتهای بزرگ نفتی منعقد کرد که متضمن الزامات اقتصاد مقاومتی باشد. نتیجه گرفته ایم که فقط قراردادهای حمایتی و همکاریهای فنی و مدیریتی با شرکتهای خدمات نفتی میتواند با اصول اقتصاد مقاومتی هماهنگ باشد

کلیدواژه ها:

نویسندگان

مسعود درخشان

دانشیار دانشکده اقتصاد، دانشگاه علامه طباطبایی(ره)