مطالعه جذب سطحی L آلانین، - L تریپتوفان و - L تیروزین از نمونه های آبی با استفاده از -نانوذرات مغناطیسی ۴O۳Fe اصلاح شده با مایع یونی

ما نانوذراتی از نوع ۴O۳Fe ترکیب دوتایی آن با مایع یونی ۵ اکتیل ۳ متیل ایمیدازولیوم برمید را تهیه و شناسایی کردیم و در جذب آلانین، تریپتوفان و تیروزین مورد استفاده قرار گرفت. اندازه ذرات میانگین و مورفولوژی سطح نانوذرات با تکنیکهای FTIR ، XRD و TEM بررسی شد. pH نقطه بار صفر هردوی نانوذرات و نانوذرات ترکیبشده با مایع یونی بدست آمد. نتایج آزمایشی تحت شرایط بهینه زیر بدست آمد: مقدار نانوذره ۰/۰۱۵ گرم و زمانهای پاسخ ۵، ۱۰ و ۱۵ دقیقه به ترتیب برای تریپتوفان، تیروزین و فنیل آلانین در غلظت اولیه (فرمول در متن اصلی مقاله) مولار از آمینو اسید. ارزیابیهای ایزوترم نشان میدهد مدل فروندلیج نسبت به مدل دابینین رادوشکویچ با دادههای تجربی تطابق بیشتری دارد. ماکزیمم ظرفیت جذب برای تریپتوفان، تیروزین و فنیل آلانین عبارتست از ۱۲/۷۴۰، ۳/۵۵، ۳۵/۶۲ میلیگرم بر گرم جاذب. فرآیند جذب گرماگیر میباشد. هر دو فنیل آلانین و تیروزین امکان واجذب شدنشان از جاذب به وسیله محلول های ۰/۱، ۰/۲ مولار NaOH وجود دارد. همچنین تریپتوفان بطور کامل در حضور محلولی از NaCl ۰/۱ مولار و NaOH ۰/۱ مولار از جاذب واجذب میشود. بنابراین نانودرات قابلیت دوباره استفاده شدن را دارند

کلیدواژه ها:

نانوذرات مغناطیسی ، مایع یونی ، جذب سطحی ، آمینواسیدها