رابطه بین سبک دلبستگی به خدا با افسردگی زنان مبتلا به سرطان پستان: نقش میانجی ادراک بیماری

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 537

فایل این مقاله در 11 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_IJBD-11-1_005

تاریخ نمایه سازی: 18 اسفند 1397

چکیده مقاله:

سرطان پستان شایع ترین نوع سرطان در بین زنان است که باعث بروز افسردگی در مبتلایان میشود. هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین سبک دلبستگی به خدا با افسردگی زنان مبتلا به سرطان پستان با میانجیگری ادراک بیماری است. روش بررسی: در این مطالعه 397 نفر زن مبتلا به سرطان پستان مراجعه کننده به بخش های شیمی درمانی و آنکولوژی بیمارستانهای فیروزگر، پارس بیمارستان امام خمینی، مرکز پزشکی مهدیه تهران از 1395 تا سال 1396 مورد مطالعه قرار گرفتند. در مطالعه حاضر از روش نمونه گیری در دسترس استفاده شد. جمع آوری داده ها با استفاده از پرسشنامه دلبستگی به خدا؛ پرسشنامه ادراک بیماری و پرسشنامه افسردگی انجام شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش آمار توصیفی و استنباطی (مدلیابی معادلات ساختاری مبتنی بر تحلیل مسیر) استفاده شد و برای آنالیز داده از نرم افزار آماری SMART PLS استفاده شد.یافته ها: ضرایب مستقیم ادراک بیماری و سبک های دلبستگی اجتنابی، اضطرابی و ایمن به خدا به ترتیب برابر 0/73، 0/37 و 0/92 بود، ضریب مستقیم افسردگی با ادراک بیماری و سبکهای دلبستگی اجتنابی، اضطرابی و ایمن به خدا نیز به ترتیب برابر 0/42، -0/23، -0/22 و -0/47 بود. همچنین یافته های حاصل از نتایج پژوهش نشان ضرایب غیرمستقیم افسردگی و سبکهای دلبستگی اجتنابی، اضطرابی و ایمن به خدا نیز به ترتیب برابر 0/08، -0/07 و 0/08 میباشد.نتیجه گیری: نتایج مطالعه ما نشان داد که دلبستگی به خدا هم به صورت مستقیم و هم بهصورت غیرمستقیم و از طریق ادراک بیماری میتواند بر افسردگی زنان مبتلا به سرطان پستان تاثیر گذارد.

کلیدواژه ها:

سرطان پستان ، سبک دلبستگی به خدا ، ادارک بیماری ، افسردگی

نویسندگان

شیدا شریفی ساکی

دانشجوی دکتری روانشناسی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران

احمد علی پور

گروه روانشناسی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران

علیرضا آقایوسفی

گروه روانشناسی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران

محمدرضا محمدی

گروه روانپزشکی و روانشناسی مرکز تحقیقات، دانشگاه علوم پزشکی تهران، ایران