رویکردهای غربی به جامعه شناسی فرهنگ و انتقال به پسامدرنیسم فرهنگی و فرهنگ شناسی

در این مقاله تلاش شده است تا به طور خلاصه و به میزان حوصله هر مقاله، مروری شود برشاخص ترین مکاتب غربی جامعه شناسی فرهنگ و علت شکل گیری آنها؛ مکاتب شاخصی کهعمدتاً، در فضای دانشگاهی ایران تدریس یا درباره آنها بحث و مناقشه می شود. با مرور اینمکاتب می توان دو اصل و قاعده را به طور مشترک، حتی در بین مکاتب فکری ظاهراً مغایر باهم، تشخیص داد. این مکاتب در عمل، نخست به توصیف فرهنگ خود، نشان دادن کاستی هاو ابعاد نامطلوب آن و ریشه یابی آسیب های آن می پردازند و سپس با اتکا بر این توصیف ها،را ه حل هایی برای مطلوبتر کردن وضعیت زندگی مردم ارائه می دهند. جمع بندی اندیشه هایجامعه شناسی غرب در حوزه فرهنگ، بعدی انعکاسی برای فهم ریشه های دانش فرهنگ شناسیدر میان اندیشمندان ایرانی نیز محسوب می شود. با این نگاه، این مقاله، نوع شناسی گفتمان هایفرهنگی رایج در میان فرهنگ شناسان ایرانی نیز هست. در این مقاله، ابتدا درباره سه حوزهفرهنگی یعنی ۱. اندیشه های آنگلوساکسون با محوریت اومانیسم؛ ۲. تفکرات فرانکافون بامحوریت نشانه شناسی و معناشناسی؛ و ۳. حوزه نقد فرهنگی آلمانی بحث می شود. در پایان،رویکردهای قدیم و جدید به گفتمان روشنگری و رویکرد پسامدرن لیوتار بررسی می شود.جمع بندی مقاله بر ضرورت راهبردی فرهنگ شناسی و انتقال از نگاه رشته ای جامعه شناسی بهنگاه بین رشته ای فرهنگ شناسی تأکید می کند. از سوی دیگر، ضرورت فرهنگی و جغرافیایی شدنفرهنگ شناسی ایرانی نیز موضوع تأکید شده در مقاله خواهد بود.

کلیدواژه ها:

پست مدرنیسم ، جامعه شناسی فرهنگ ، فرهنگ شناسی