رویکردهای قومی و گونه شناسی فرهنگ سیاسی؛ مطالعه موردی: شهر سنندج

توجه به مقوله فرهنگ در حیطه سیاست امر تاز های است. عمده مباحث مطرح شده در رابطه با فرهنگ سیاسی در جامعه علمی ایران مبتنی بر تز کلاسیک آلمون دو وربا یعنی بحث «فرهنگ مدنی» بوده است. نوشتار حاضر در راستای واکاوی پیوند فرهنگ و سیاست، تأکید خود را بر بررسیگونه شناسی فرهنگ سیاسی مبتنی بر تز نوپدید اینگلهار تو ولزل (2005، 2009) نهاده است. این نوشتار از نظر کنترل شرایط پژوهش یک بررسی پیمایشی، از نظر وسعت پهنانگر و از نظر زمانی، مقطعی است (نیمه دوم سال 1388). جامعه آماری آن کلیه افراد بالای 18 سال شهر سنندجو حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران، 340 نفر تعیین شده است. پرسشنامه طراحی شده با رواییسازه های مناسب (بر اساس ضریب آلفای کرونباخ) برحسب نسبت سن، منطقه محل سکونت وتحصیلات افراد توزیع شده است.نتایج تحقیق حاکی از وجود نوع فرهنگ سیاسی مستعد دموکراسی در میان مردم ساکن سنندجاست. نتایج همچنین نشان از وجود رابطه مثبت میان انتخاب رویکرد متساهلانه قومی در ابعادسیاسی، فرهنگی و اجتماعی و نوع دموکراتیک فرهنگ سیاسی دارند.

کلیدواژه ها:

توسعه سیاسی ، قومیت ، فرهنگ ، فرهنگ سیاسی ، فرهنگ مدنی