بررسی میزان تعلق اجتماعی مردم به جامعه ایران و رابطه آن با اعتماد اجتماعی و فردگرایی؛ مطالعه موردی شهر مشهد

هدف تحقیق حاضر، بررسی میزان تعلق اجتماعی مردم به جامعه ایران و رابطه آنبا اعتماد اجتماعی و فر دگرایی بوده است. تحقیق از نوع پیمایشی بوده و اطلاعاتاز طریق پرسشنامه جم عآوری شده است. جامعه آماری، افراد بیست سال به بالایشهر مشهد در سال 1390 با جمعیتی معادل 1530827 نفر بوده و تعداد حجم نمونه384 نفر بوده و از شیوه نمون هگیری خوش های چن دمرحل های برای تخصیص حجمنمونه استفاده شده است.نتایج تحقیق نشان م یدهد میانگین میزان تعلق اجتماعی پاسخگویان نمره 7/ 2 بودهاست و تا نمره 5 که ماکزیمم آن بوده است، به مقدار 3/ 2 نمره فاصله داشته است.یعنی میزان تعلق اجتماعی مردم مشهد به جامعه ایران در سطح متوسط بوده است.با افزایش سن، تعلق اجتماعی نیز افزایش یافته است. میزان تعلق اجتماعی در بینقوم فارس نسبت به سایر اقوام و همی نطور شاغلان نسبت به سایر افراد و در طبقهمتوسط نسبت به طبقات دیگر بیشتر بوده است. مجموع متغیرهای مستقلی که واردرگرسیون چند متغیره شد هاند با 40 درصد ضریب تعیین، تغییرات مربوط به تابع را تبیین کرده اند (R(2)=0/40) که متغیر «اعتماد اجتماعی» با ضریب تعیین 0/61 بیشترین تأثیر بر تعلق اجتماعی را داشته و سپس «فردگرایی افراطی » با ضریب تعیین 0/18- در مرتبه بعدی تأثی رگذاری قرار گرفته است؛ بنابراین افزایش بی اعتمادی اجتماعی در افراد، بیشترین آسیب را بر میزان تعلق اجتماعی آنان داشته است.

کلیدواژه ها:

تعلق اجتماعی ، اعتماد اجتماعی ، فردگرایی افراطی