نظریه سازى براى موسیقى زیرزمینى ایران

گونه های مختلف موسیقی زیرزمینی از جمله مسائل مهم عرصه فرهنگ جوانان کشور در سال های اخیر بوده است. شناخت انتقادی این گونه های موسیقی به مراجهه مناسب تر با این پدیده اجتماعی- فرهنگی کمک خواهد کرد. از این رو، این پزوهش به دنبال مطالعظ گونه موسیقی رپ ایرانی- فارسی با تأکید بر مسئله مردانگی است. بدین منظور موسیقی رپ فاسی در سال های 1380 تا 1390 تحلیل شده است. روش اصلی مورد استفاده در این پژوهش، نظریه زمینه محور ساختارگرا است. از اینرو، به جای استفاده از نظریه های موجود، به عنوان چهارچوب نظری، پژوهشگران در پی تولید نظریی خودبنیاد و بومی از دل داده های میدانی بوده اند. بدین منظور با استفاده از شیوه نمونه گیری نظری، داده های لازم از منابع مختلف گردآوری شده اند. در گردآوری دادهها از تکنیک های متعددی مانند مصحب، مشاهده، مشاهده آنلاین وگردآوری اسناد و متون استفاده شده است. پس از این مرحله، همه داده ها با استفاده از دستورالعمل های کدگذاری سه گانه باز، محوری و انتخابی کدگذاری شده اند. در نهایت، از دل داده ها 62 مفهوم و 16 مقوله استخراج شده و شکل های متکثر مردانگی در موسیقی رپ ایرانی- فارسی به عنوان مقوله مرکزی مشخص شده اند. پس از آن با استفاده از مدل پارادایمی، نظریه خودبنیاد برآمده از دل داده ها به صورت داستان و مدل تصویری ارائه شده است. در پایان نیز با پاسخ گویی به سوالات هفت گانه استراس و گوربین درباره تجربه در مطالعه، پژوهش مورد ارزیابی قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

فرهنگ جوانان ، موسیقی مردم پسند ، موسیقی زیرزمینی ، موسیقی رپ ، نظریه زمینه محور