زی طلبگی؛ ازمنش تاسبک زندگی انسان حوزوی
محل انتشار: فصلنامه تحقیقات فرهنگی ایران، دوره: 6، شماره: 22
سال انتشار: 1392
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 2,450
فایل این مقاله در 30 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IJCR-6-22_005
تاریخ نمایه سازی: 8 دی 1395
چکیده مقاله:
نهاد حوزه علمیه یکی از مهمترین نهادهای اجتماعی و فرهنگی در جامعه ایرانی است. ا ین نهاد در گذشته متولی آموزش در معنای عام آن بود. اما با تحولات دوران مدرن در جامعه اسلامی ایران، نهاد حوزه به نهاد دینی تقلیل پیدا کرد. از گذشته در حوزه های علمیه برای تربیت طلاب و آداب طلبگی، مجموعه ای از آموزه ها با عنوان زی طلبگی مدنظر بوده است و کتبی برای آن تألیف شده است. این مقاله به دنبال فهم زی طلبگی و دلالت های اجتماعی و فرهنگی آن است. برای این کار بر رویکرد بوردیویی در فهم فضای اجتماعی، میدان فرهنگی و دینی و بویژه مفهوم منش تأکید شده است. داده های لازم نیز با کمک روش های اسنادی و میدانی جمع آوری شده است. زی طلبگی مبنای اصلی برساخت منش طلبگی و انسان حوزوی است. این منش در بنیاد خودش مبتنی است بر تقابل بنیادین مقادس/ نامقدس. در جهان بینی حوزوی، طلبه روحانی اختصاص به حوزه قدسی و فعالیت های دینی دارند. این اختصاص یافتگی طلبه به امر دینی و قدسی، در رفتارها و کنش های زیانی، کنش های مصرف و همچنین تکنیک های بدن طلاب به خوبی دیده می شود. در نهایت می توان گفت که منش طلبگی با سه مؤلفه تقابل بنیادین مقدس/ نامقدس، زیست مناسکی و جماعت واره حوزوی در میدان فرهنگی و دینی حوزه های علمیه و فضاهای مذهبی جامعه ایرانی بر ساخته و بازتولید می شود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
جبار رحمانی
استادیار انسان شناسی پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی