سیالیت و مناسک دینی (مطالعه موردی زیارت مزار سهراب سپهری)

مقاله حاضر، شرح یک پژوهش کیفی میدانی است که به بررسی یکی از مهم ترین تحولات حوزهمناسک دینی می پردازد؛ مقدس سازی اشخاص و مکان هایی که سنت دینی آنها را به عنوان چیزمقدس نشناخته است. مزار سهراب سپهری، یکی از نمونه های این «مکان های جدید » است کهپژوهش حاضر مطالع های موردی در خصوص مناسک و جهان معنایی زائران این مکان است.زائران جوان مزار سهراب، تلاش می کنند تا گونه های جدیدی از دینداری را خلق و تجربه کنند؛الگوهای متنوعی که هرکدام در عین فاصله داشتن از دین و مناسک سنتی، عناصری از آن را واممی گیرند و آنها را به نحو جدیدی نمایش می دهد. در ایران این پدیده را می توان به عنوان نوعی تلاشبرای ابداع شکلی گشوده و منعطف از دین تفسیر کرد. تجربه اشکالی از معنویت و دینداری کهکثرت گرایی، کمرنگ بودن وجوه سیاسی و سیال و منعطف بودن از ویژگی های اصلی آن استو درعین حال قادر به تولید تجربه های گرم و شورانگیز معنوی در قالب ایجاد تحول در مناسکدین عامه است.

کلیدواژه ها:

الگوهای دینداری ، زیارت ، مقدس سازی ، مناسک دینی