مطالعه وضعیت دین ورزی جوانان با تأکید بر دینداری خودمرجع (ارائه یک نظریه زمینه ای)

دینداری در زمانه کنونی متنوع و متکثر شده است. این مطالعه با پذیرفتن این پیش فرض که دینداریبه مثابه امری متنوع و متلون، خارج از دوگانه دیندار یا بی دین بودن افراد است، به شناسایی و تفسیر نوعخاصی از دینداری در بین جوانان شهر اصفهان پرداخته است. بدین منظور، با مرور مطالعات پیشین، درچارچوب روش کیفی، رویکرد تفسیری، سنت نظریه زمین های و ابزار مصاحبه و در پرتو الهامات نظریزیمل در بحث دینداری های نوگرا، داده های تحقیق جمع آوری شد. نتایج یافته های کیفی تحقیق، بیانگرآن است که می توان با تأکید بر معیار «خودتشخیصی » فرد دیندار به نوعی خاص از دینداری تحت عنواندینداری «خودمرجع » اشاره کرد. نتایج این مطالعه و بررسی یافته های کیفی همچنین گویای آن است کهدینداری جوانان در این سنخ، بدل به امری شخصی، غیرالزام آور، خصوصی، سلیقه ای، گزینشی، مبتنیبر تعقل، خرد فردی و همراه با نپذیرفتن دگرسالاری نهادهای دینی شده است و به سمت امری اقتضاییو لذ تگرایانه سیر می کند. همچنین در این مطالعه تلاش شده است تا مدل پارادایمیک اخذ شده ازداده ها در چارچوب نظریه زمین های در قالب شرایط علی، زمین های، تعاملی و پیامدی، در ارتباط با ظهورو تأثیرات این سنخ دینداری، ترسیم، توصیف و تشریح شود.

کلیدواژه ها:

دینداری ، جوانان ، نظریه زمین های ، دینداری نوگرایانه ، دینداری خودمرجع ، خودتشخیصی دینی