برآورد ارزش در معرض خطر پرتفوی ارزی یک بانک نمونه با روش GARCH-EVT-Copula

هدف این مقاله، محاسبه ارزش در معرض خطر پرتفوی ارزی یک بانک نمونه با استفاده از روش GARCH-EVT-Copula (GEC) است. عمده ترین چالشی که امروزه صنعت بانک داری با آن مواجه بوده، درک مفهوم ریسک و به دنبال آن، اندازه گیری و کمی کردن ریسک است. روش های مختلفی برای اندازه گیری ریسک وجود دارد، اغلب این روش ها توزیع مشترک شناخته شده ای برای سبد دارایی فرض میکنند، به طور معمول توزیع مشترک نرمال در مدل های تجربی مورد استفاده قرار میگیرد، اما توزیع دارایی ها در اغلب موارد دنباله پهن هستند در نتیجه، فرض نرمال بودن توزیع مشترک بازدهی میتواند به برآورد نادرست VaR منجر شود. در این مقاله، توزیع مشخصی برای سبد دارایی فرض نمی شود. این مقاله از مدل خودرگرسیون همراه با ناهمسانی واریانس آستانه ای GJR-GARCH برای توزیع بازده ای متغیر در طول زمان دارایی های فردی، همچنین تیوری مقدار فرین برای توزیع هایی که دنباله پهن هستند و توابع کاپولا برای ساختار وابسته به تمام دارایی های یک سبد دارایی استفاده کرده است. در این تحقیق، ارزش در معرض خطر از روش های واریانس-کوواریانس و شبیه سازی تاریخی نیز محاسبه شده است. در نهایت، با استفاده از آزمون کوپیک که یکی از روش های پیش آزمایی ارزش در معرض خطر است، اعتبار مدل ها مورد سنجش و ارزیابی قرار گرفته است. نمونه آماری این مطالعه را نرخ نامه های روزانه ارزهای دلار، یورو وون کره، ین ژاپن، لیر ترک و درهم امارات در بازار از تاریخ 1376/1/1 تا تاریخ 1391/1/31 تشکیل می دهند همچنین سبد ارزی یک بانک نمونه در تاریخ 1391/1/31 مورد بررسی قرار گرفته است. براساس نتایج حاصل از تحقیق، ارزش در معرض خطر محاسبه شده توسط مدل GEC نسبت به دو مدل دیگر بیشتر است و براساس نتایج به دست آمده از آزمون کوپیک، اعتبار و دقت مدل GEC نسبت به دو مدل دیگر بیشتر است.

کلیدواژه ها:

آزمون کوپیک ، ارزش در معرض خطر ، مقدار فرین ، کاپولا