ارتباط خودکارآمدی در تصمیم گیری شغلی و جوکاری اخلاقی با اثربخشی

زمینه: جوکاری اخلاقی یکی از عوامل شکل دهنده نگرش های کارکنان است و با رفتار اخلاقی و نحوه تصمیمگیری شغلی آنها و اثربخشی سازمانی در ارتباط است و از حیطههای پژوهشی مهم به شمار میرود. پژوهش حاضر با هدف بررسی ارتباط جوکاری اخلاقی، خودکارآمدی در تصمیم گیری شغلی با اثربخشی شغلی مربیان شنای شهر تهران انجام گرفت. روش: روش تحقیق توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری تحقیق را مربیان فعال شنای شهر تهران تشکیل داد. براساس جدول مورگان 180 نفر از مربیان شنا به روش تصادفی ساده انتخاب شدند. از پرسشنامه های خودکارآمدی در تصمیم گیری شغلی، جوکاری اخلاقی و اثربخشی برخی صاحبنظران برای اندازه گیری متغیرهای تحقیق استفاده شد. از روشهای آمار توصیفی مانند میانگین و انحراف معیار و از روشهای آمار استنباطی مانند آزمون کالموگروف اسمیرونف برای نرمال بودن داده ها و همبستگی چندگانه برای آزمون فرضیه ها استفاده شد. یافته ها: نتایج همبستگی پیرسون نشان داد که بین خودکارآمدی در تصمیم گیری شغلی و جو کاری اخلاقی و ابعاد آنها با اثربخشی ارتباط ساده مثبت و معنیداری وجود دارد. نتایج همبستگی چندگانه نشان داد که از بین متغیرهای پیش بین خود کار آمدی در تصمیم گیری شغلی و جو کاری، بهترین متغیرهایی که اثربخشی را در مربیان پیشبینی میکند بهترتیب جو کاری و خود کارامدی است. نتیجه گیری: مدیران به وضعیت خودکارآمدی شغلی و جوکاری اخلاقی مربیان شنا توجه بیشتری نمایند تا با رسیدن به اهداف، اثربخشی نیزافزایش دهند.

کلیدواژه ها:

اثربخشی ، جوکاری اخلاقی ، خودکارآمدی