تخمین کارایی فنی صنعت بانکداری در ایران

این پژوهش به دنبال براورد کارایی فنی صنعت بانکداری ایران و تشخیص عوامل موثر بر آن است برای این منظور روش تابع مرزی تصادفی به کار گرفته می شود مدل های مورد استفاده در این پژوهش مدل ناکارآیی متغیر با زمان بیتبس وکرلی 1992 و مدل ناکارایی بیتبس وکولی 1995 است داده های مورد بررسی آمار و ارقام ده بانک کشور برای دوره زمانی 1367-1376 است در تابع تولید مورد تخمین حجم تسهیلات اعطایی به بخش خصوصی ستاده بانک و تعداد کارکنان دارایی های ثابت حجم سپرده های قرض الحسنه سرمایه گذاری و سایر سپرده های بخش خصوصی همراه با زمان نهاده های بانک هستند نتایج به دست آمده نشان می دهد که کارایی فنی صنعت بانکداری ایران با استفاده از مدل یک 79/8% و طبق مدل دو 78/3% است در ضمن به نظر می رسد کارایی فنی رابطه مستقیمی با نوع بانک ایجاد بانک و نسبت شعبه های مستقر در تهران دارد و همچنین با نسبت تسهیلات اعطایی در قالب مضاربه و مشارکت مدنی و به کارگیری نیروی کار با تحصیلات حداقل لیسانس رابطه عکس دارد