تاثیر آللوپاتیک عصاره چاودار روی مولفه های جوانه زنی بذر و رشد گیاهچه چند گونه علف هرز

آللوپاتی از جمله ابزارهای موجود در مدیریت علف های هرز می باشد که اخیرا به دلیل حرکت به سوی کشاورزی پایدار و کاهش مصرف علف کش ها مجددا مورد توجه قرار گرفته است . به منظور بررسی اثرات آللوپاتیک چاودار (.Secale cereale L) روی شش گونه علف هرز خارمریم (.Gaertn (L.)Silybum marianum )، چچم (Lolium rigidum Gaudin)، خونی واش (.Phalaris minor Retz)، خردل وحشی (.Sinapis arvensis L)، خرفه (.Portulaca oleracea L) و قدومه کوهی (.Thlaspi arvense L) آزمایشی به صورت فاکتوریل (۶*۲) در قالب طرح کاملا تصادفی در سال ۱۳۸۷ در آزمایشگاه علوم علف های هرز پردیس کشاورزی دانشگاه تهران انجام شد. عصاره حاصل از دو نوع اندام چاودار (اندام هوایی و ریشه ) در شش غلظت مختلف (صفر، ۶.۲۵، ۱۲.۵، ۲۵، ۵۰ و ۱۰۰ درصد) روی بذور گونه های مختلف علف هرز اعمال و صفات مربوط به درصد جوانه زنی، رشد ریشه چه و ساقه چه و وزن گیاهچه مورد ارزیابی قرار گرفت . نتایج نشان داد که غلظت های پایین عصاره آبی چاودار اثر تحریک کنندگی داشته و موجب افزایش صفات اندازه گیری شده در برخی از علف های هرز مورد بررسی در این آزمایش نسبت به شاهد (آب مقطر) شدند. در حالی که غلظت های بالای عصاره آبی چاودار اثر بازدارندگی بیشتری داشته به طوری که غلظت ۱۰۰ درصد موجب کاهش بسیار شدید اغلب صفات اندازه گیری شده گردید. عصاره آبی اندام هوایی چاودار تاثیر منفی تری نسبت به عصاره ریشه بر روی همه صفات مورد بررسی، احتمالا به دلیل مواد بازدارنده بیشتر داشت .

کلیدواژه ها:

آللوپاتی ، عصاره آبی چاودار ، درصد جوانه زنی ، علف هرز