تاثیر نانو محرک ها بر تولید و بیان ژن های دخیل در زیست ساخت آلکالوئیدها در دروایه شقایق شرقیPapaver orientale L.

کشت بافت منبع بالقوه ای در جهت تولید متابولیت های ثانویه است. محرک (الیسیتور)ها نقش مهمی در القای سامانه دفاعی گیاهان و تولید متابولیت های ثانویه ایفا می کنند. الکالوئیدها گروهی از متابولیت های ثانویه و با ارزش اقتصادی هستند که استفاده از آن ها توسط انسان به عصر باستان باز می گردد. بسیاری از گونه های Papaver توانایی تولید آلکالوئیدهایی مانند پاپاورین، نوسکاپین، مورفین و کدئین را دارند. در این پژوهش تغییرپذیری بیان ژن های دخیل در زیست ساخت (بیوسنتز) این آلکالوئیدها در کشت دروایه (سوسپانسیون) یاخته ای Papaver orientale در فاصله های زمانی24 و 48 ساعت پس از اعمال محرک های نانو نقره و نانو دی اکسید تیتانیوم با qRT-PCR بررسی شد. نتایج بیانگر افزایش بیان DBOX، SDR، COR و CODM 24 و 48 ساعت پس از تیمار با نانو نقره بود درحالی که کاهش بیان SaLAT و T6ODM  در 24 ساعت آغازین مشاهده شد. نانو دی اکسید تیتانیوم پس از 48 ساعت منجر به افزایش بیان DBOX، COR و CODM شد. ولی افزایش بیان SDR، SaLAT و T6ODM  تنها پس از 24 ساعت مشاهده شد. بنا بر نتایج به دست آمده از HPLC نانو نقره به صورت بسیار موثرتر از نانو دی اکسید تیتانیوم پاپاورین، نوسکاپسین و مورفین را به ترتیب 19، 88/1 و 12/3 برابر پس از 48 ساعت در مقایسه با شاهد افزایش داد. بنابراین می توان از کشت دروایه یاخته ای شقایق شرقی به عنوان منبعی برای تولید آلکالوئیدهای مهمی مانند مورفین و نوسکاپین استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

آلکالوئیدها ، کشت دروایه یاخته ای ، نانو محرک ها ، Papaver orientale ، qRT-PCR