تعیین شاخص سودمندی کشت خالص و مخلوط ماشک برگ درشت (Vicia narbonensis L.) با جو (Hordeum vulgare L.) تحت تاثیر کمپوست

ارزیابی اثر کشت مخلوط افزایشی جو (رقم آبیدر) و ماشک برگ درشت (لاین 2561) در شرایط مصرف کود کمپوست بر عملکرد علوفه خشک و شاخص های سودمندی، در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه لرستان در طی دو سال زراعی 94-1393 و 95-1394 با آزمایش فاکتوریل 5×4 در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار، در یک مکان و در شرایط دیم انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل: چهار سطح کود کمپوست (شاهد، 20، 40 و 60 تن در هکتار) و 5 سطح اجزای مکمل مخلوط شامل: 0:100 (کشت خالص ماشک)، ترکیب 100:40 (ماشک:جو)، 100:70، 100:100 و 100:0 (کشت خالص جو) بود. در این آزمایش، بیوماس تولید شده در برهمکنش شاهد×100:40 (ماشک برگ درشت:جو) در سال های اول و دوم، برابر 03/5 و 28/5 تن در هکتار بود و برتری 77/4 درصدی بیوماس در سال دوم به دست آمد. نتایج نشان داد که با افزایش مصرف کمپوست (40 و 60 تن در هکتار) و ترکیب جزء مخلوط ماشک برگ درشت (100:100)، نسبت برابری زمین کل (TLER) به سمت 2 و حتی بیش از آن میل می کند. نسبت برابری زمین-زمان (ATER) در تمام برهمکنش های سال×کمپوست×کشت مخلوط، بیش از 1 بود. حداکثر راندمان استفاده از زمین (LUE) جو نیز متعلق به نسبت بذری 100:100 در تمام سطوح مصرف کمپوست بود. کمترین نسبت معادل زمان–سطح زیر کشت (E) در سال اول و دوم به برهمکنش تیمار شاهد×100:40 به ترتیب معادل 25/1 و 26/1 تعلق داشت.

کلیدواژه ها:

کارآئی ، کشت افزایشی ، کود آلی