تاثیر محلول پاشی روی بر صفات فیزیولوژیک و عملکرد دانه سویا در شرایط رژیم های مختلف آبیاری

به منظور بررسی اثر تنش کمبود آب و محلول پاشی روی، بر برخی صفات فیزیولوژیک و عملکرد دانه سویا آزمایشی به صورت کرت های خرد شده فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 1389 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه تربیت مدرس انجام گرفت. عامل اصلی شامل رژیم های آبیاری در سه سطح (بدون تنش، تنش در مرحله رشد رویشی، تنش از مرحله گل دهی تا 10 درصد غلاف بندی) و عامل فرعی حاصل از ترکیب دو عامل رقم با دو سطح (L17 و کلارک63) و عامل محلول پاشی، در سه سطح (بدون محلول پاشی، محلول پاشی آب خالص و محلول پاشی سولفات روی (5 در هزار)) بود. با اعمال تنش کم آبی عملکرد دانه به طور معنی داری کاهش یافت. با اعمال تنش کم آبی میزان Fv/Fm، محتوای کلروفیل و پروتئین محلول برگ هر دو رقم کاهش اما هیدرات های کربن محلول، پرولین و فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان آن ها افزایش یافت. کاربرد عنصر روی سبب افزایش معنی داری در عملکرد دانه، میزان کلروفیل، نسبت Fv/Fm، محتوای پروتئین محلول برگ و فعالیت آنزیم سوپراکسید دیسموتاز هر دو رقم شد، اما مقدار کربوهیدرات های محلول، پرولین و فعالیت آنزیم کاتالاز و پراکسیداز آن ها کاهش یافت. به طور کلی محلول پاشی روی توانست اثرات منفی ناشی از تنش اکسیداتیو حاصله از کمبود آب را کاهش دهد و شرایط رشد را برای گیاه سویا بهبود بخشد.

کلیدواژه ها:

آنزیم های آنتی اکسیدان ، تنش اکسیداتیو ، قطع آبیاری و کلروفیل