ارزیابی زیست محیطی روانکارهای خودرو با رویکرد چرخه حیات

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 381

فایل این مقاله در 16 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_IJHE-11-4_007

تاریخ نمایه سازی: 30 تیر 1398

چکیده مقاله:

زمینه و هدف: امروزه آلاینده های مرتبط با پالایشگاه ها و محصولات وابسته به نفت نگرانی های زیادی را در رابطه با محیط زیست به وجود آورده اند. در این بین سهم روانکارهای خودرو به عنوان یکی از حصولات وابسته به نفت در رابطه با مسایل زیست محیطی، آلودگی های مضر بشر و تشدید گرمایش جهانی غیرقابل اغماض است. اخیرا روش ارزیابی چرخه حیات به عنوان ابزاری سودمند جهت یافتن راه حل هایی برای مشکلات زیست محیطی ارایه شده است. هدف از این پژوهش، بررسی و مقایسه اثرات زیست محیطی روانکارهای خودرو و مواد تشکیل دهنده آن ( روغن پایه و مواد افزودنی) و در نهایت شناسایی مواد آلاینده جهت جایگزینی آن با مواد دوستدار محیط زیست است. روش برسی: در این مطالعه ابتدا مرز سیستم مشخص گردید و سپس مراحل ارزیابی چرخه حیات برای روانکارهای خودرو پیگیری شد. نهایتا نتایج در نرم افزار SimaPro براساس شاخص های روش Eco Indicator 95 ارایه و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد علی رغم این که مواد افزودنی تقریبا 20 درصد روانکارها را تشکیل داده اند، اما بیش از 80 درصد آلاینده های زیست محیطی به آنها مربوط می شود. این مواد تاثیر چشمگیری در انتشار گازهای گلخانه ای و پتانسیل گرمایش جهانی دارند به طوری که 91 درصد از انتشارات CO2؛ (7/81kg) مربوط به روانکارهای خودرو ناشی از مواد افزودنی است. همچنین این مواد باعث انتشار 0/00913kg C2H4 و 0/0368kg SPM شده و در نتیجه از عوامل موثر در تشکیل غلظت های تابستانی و زمستانی هستند. همچنین، روانکارهای خودرو باعث ورود فلزات سنگین (10kg Pb^-5×3/95) به آب و انتشار مواد سرطان زا (10kg B(a)P^-6×4/22) می شوند که روغن های پایه درصد بسیار کمی از ورود این مواد را به خود اختصاص داده است. نتیجه گیری: مهمترین عامل آلایندگی زیست محیطی روغن های روانکار خودرو، مواد افزودنی به آن تعیین گردید. با توجه به اینکه درصد آلایندگی هر یک از مواد افزودنی به روانکارها به ترتیب شامل موا ضد زنگ (40 درصد)، مواد ضد سایش (23 درصد)، پاک کننده ها (20 درصد ) و اصلاح کننده های چسبندگی (17 درصد) است، شرکت می بایست به دنبال تغییر مواد ضد زنگ و جایگزینی آن با آنتی اکسیدان هایی با آلایندگی زیست محیطی پایین تر در چرخه تولید محصولات روانکار خود باشد.

نویسندگان

ناهید درستکار احمدی

گروه مدیریت صنعتی، دانشکده اقتصاد، مدیریت و علوم اداری، دانشگاه سمنان، سمنان، ایران

سامان بابایی کفاکی

گروه ریاضی، دانشکده ریاضی، آمار و علوم کامپیوتر، دانشگاه سمنان، سمنان، ایران

محسن شفیعی نیک آبادی

گروه مدیریت صنعتی، دانشکده اقتصاد، مدیریت و علوم اداری، دانشگاه سمنان، سمنان، ایران