کاربرد نانولوله های کربنه چند دیواره مغناطیسی شده برای حذف سورفاکتانت آنیونی سدیم دودسیل سولفات از محلول های آبی: مطالعه ایزوترمی و کینتیکی

سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 331

فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_IJHE-9-2_010

تاریخ نمایه سازی: 17 مرداد 1396

چکیده مقاله:

زمینه و هدف: سورفاکتانت ها در صابون ها، دترجنت ها، محصولات دارویی، مواد حاصل از مراقبت های فردی و صنایع چرم بافت می شوند. در این مطالعه جذب سورفاکتانت سدیم دودسیل سولفات بر روی نانولوله های کربنی چند دیواره مغناطیسی شده از محلول های آبی مورد بررسی قرار گرفت. روش بررسی: پارامترهای غلظت سورفاکتانت، دز جاذب و میزان pH به عنوان متغیر درنظر گرفته شده است. غلظت باقیمانده سورفاکتانت با استفاده از روش متیلن بلو اندازه گیری و ویژگی های جاذب نانولوله کربنه چند دیواره مغناطیسی شده با استفاده از آزمایش های پراش اشعه X و طیف سنجی تبدیل فوریه مادون قرمز تعیین گردید. ظرفیت جذب سدیم دودسیل سولفات بر روی جاذب، ایزوترم های جذب و سینتیک واکنش نیز مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: بررسی های جذب نشان داد که میزان جذب سدیم دودسیل سولفات با افزایش غلظت اولیه، افزایش pH و کاهش دز جاذب کاهش می یابد. جذب سدیم دودسیل سولفات پس از 120min به تعادل رسیده و با افزایش غلظت از 15 به 150mg/L ظرفیت جذب از 8mg/g به 61mg/g افزایش یافت. نتایج مطالعات ایزوترم و سینتیک جذب نیز نشان داد که داده های حاصل از ایزوترم از مدل جذب لانکمویر (R(2)=0/993) و سینتیک شبه درجه دوم (R(2)=0/992) تبعیت می کنند. نتیجه گیری: جاذب نانولوله چند دیواره مغناطیسی شده با توجه به ظرفیت جذب بالا و زمان تعادل نسبتا کم در حذف سورفاکتانت آنیونی سدیم دودسیل سولفات و قابلیت جداسازی آسان جاذب از محیط های آبی، یک گزینه موثر و مفید به منظور حذف سدیم دودسیل سولفات است.

کلیدواژه ها:

نانولوله کربنه چند دیواره مغناطیسی شده ، سورفاکتانت آنیونی سدیم دودسیل سولفات ، جذب سطحی

نویسندگان

زهرا رحمانی

دانشجوی دکتری بهداشت محیط، گروه بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران

مطهره هراتی

دانشجوی دکتری بهداشت محیط، گروه بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران

محمدرضا رحمانی

کارشناس ارشد مهندسی شیمی، گروه مهندسی شیمی، دانشکده مهندسی شیمی، دانشگاه صنعتی نوشیروانی، بابل، ایران

یوسف پورعشق

استاد، گروه بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران