کمینه سازی حداکثر دیرکرد کارها در مساله زمانبندی جریان کارگاهی جایگشتی دوباره واردشونده چند ماشینه

در این مقاله ، مساله زمانبندی جریان کارگاهی جایگشتی دوباره وارد شونده با هدف کمینه سازی حداکثر دیرکرد کارها مورد بررسی قرار می گیرد . محیط جریان کارگاهی دوباره واردشونده (RFS) همان جریان کارگاهی است با این تفاوت که کاره ، ماشین های مشخصی را بیش از یک بار ملاقات می کنند . در نوع RFS، اگر ترتیب کار روی هر ماشین در هر سطح یکسان باشد ، به چنین مسایلی ، مساله جریان کارگاهی جایگشتی دوباره وارد شونده (RPFS) عنوان می گردد. در این مقاله ، ابتدا مدل ریاضی مساله کمینه سازی حداکثر دیرکرد کارها در RPFS چند ماشینه ، توسعه داده می شود. برای حل این مساله ، سه الگوریتم فراابتکاری مبتنی بر الگوریتم ژنتیک ، شبیه سازی تبرید و جستجوی ممنوع طراحی و به کار گرفته می شود . الگوریتم های فراابتکاری همچننین با حل های بهینه ایجاد شده توسط رویکرد برنامه ریزی عدد صحیح مقایسه می گردند. نتایج آزمایشی نشان می دهد که الگوریتم ژنتیک در اکثر موارد کارایی بهتری نسبت به الگوریتم های تست شده دیگر دارد.

کلیدواژه ها:

زمانبندی ، جریان کارگاهی جایگشتی دوباره وارد شونده ، حداکثر دیرکرد کارها ، الگوریتم های فراابتکاری