ارزیابی و رتبه بندی ریسک در پروژه های تونل سازی با استفاده از روش تخصیص خطی

رتبه بندی ریسک های یک پروژه به ویژه زمانی که تعداد عوامل ریسک زا افزایش می یابد به عنوان بخش مهمی از فرایند پیچیده مدیرتی ریسک محسوب می شود . در تحقیق نخست ساختار جامعی از ریسک های اصلی پروژه های تونل سازی در قالب 17 دسته اصلی و 196 زیر سطح تهیه شده و سپس این ریسک ها در عملیات تونل سازی سد سیمره در جنوب غرب ایران رتبه بندی شده است . بدین منظور از روش تصمیم گیری گروهی و میانگین وزین جهت جمع آوری و تجمیع نظر خبرگان و از روش تخصیص خطی به عنوان یکی از روش های تصمیم گیری چند شاخصه جهت تعیین رتبه ریسک ها استفاده شده است . شاخص های رتبه بندی در دو دسته اولیه و ثانویه تقسیم شده اند . شاخص اولیه بر مبنای احتمال و میزان اثرگذاری ریسک ها بر اهداف اصلی پروژه (زمان ، هزینه ، کیفیت و عملکرد ) با وزن های متفاوت تعیین شده است . دسته دوم شاخص ها شامل اثرات اجتماعی - اقتصادی ، اثرات زیست محیطی ، نزدیکی زمان وقوع ریسک ، میزان مواجهه با ریسک ، عدم اطمینان تخمین و میزان مدیریت پذیری ریسک است . با کمک روش تخصیص خطی ریسک ها با توجه به شاخص های گوناگون بهتر ارزیابی می گردند و در نتیجه واقع بینانه تر رتبه دهی می شوند. براساس نتایج به دست آمده ، عوامل اقتصادی و شرایط حقوقی به ترتیب بیشترین و کمترین رتبه ریسک را به خود اختصاص می دهند.

کلیدواژه ها:

تونل سازی ، ارزیابی ریسک ، ساختار شکست ریسک ، رتبه بندی ، تخصیص خطی