طراحی مدل استقرار مجدد آمبولانس های مکان یافته

امروزه در تمامی کشورها ، منابع عمومی برای بخش بهداشت و درمان جهت برآورده کردن تقاضا ناکافی هستند . بنابراین سیاست گذاران و تأمین کنندگان بهداشت و درمان ، باید بتوانند موثرترین روش ها را در پاسخ به نیازهای شهروندان با منابع محدودی که در دسترس اند، به کار گیرند . تاکنون مسایل متعددی در زمینه خدمت دهی در بخش بهداشت و درمان و نقش مدل های تحقیق در عملیات در این مسایل ، مورد توجه و بررسی محققین و متخصصین حوزه بهداشت و درمان قرار گرفته است . یکی از مهمترین مسایلی که در این حوزه مطرح می شود ، مکان یابی و نحوه استقرار مجدد آمبولانس ها به منظور پوشش حداکثری مناطق و خدمت دهی مطلوب به بیماران در شرایط اضطراری است . هدف از این مقاله ، مکان یابی آمبولانس های در دسترس ، و سپس استقرار مجدد آمبولانس های مکان یافته با توجه به الگوی تقاضا است . بدین منظور بعد از مکان یابی آمبولانس ها ، مدلی با هدف کمینه سازی امیدریاضی مسافت های طی شده به وسیله آمبولانس ها در حالت استقرار مجدد ، طراحی و ارائه می گردد . ویژگی این مدل ، تعیین نحوه تخصیص مجدد آمبولانس های در دسترس به پایگاه هایی است که در حالت جدید به منظور پوشش بالقوه تماس های آتی لازم است آمبولانس در آنها قرار گیرد . مدل طراحی شده برای داده های واقعی برگرفته از چهار منطقه از میان چهارده منطقه یک کلان شهر ، متشکل از 255 حوزه شهری ، چهار بیمارستان و 8 پایگاه آمبولانس مورد ارزیابی قرار گرفته است . مقایسه نتایج به دست آمده از حل مدل پیشنهادی و سیستم فعلی مرکز مدیریت حوادث و فوریت های پزشکی این کلان شهر ، کارایی این مدل در دنیای واقعی را نشان می دهد.

کلیدواژه ها:

بهداشت و درمان ، خدمات فوریت های پزشکی ، مکان یابی ، استقرار مجدد