تجزیه ژنتیکی مقاومت برنج به بلاست برگ با استفاده از طرح دای آلل

به منظور تجزیه ژنتیکی مقاومت برنج به بلاست برگ، تعداد پنج رقم برنج والدی شامل خزر، هاشمی، کادوس، فوجی و رشتی بصورت طرح دای آلل ناقص با یکدیگر تلاقی داده شدند. نتاج و والدین در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در گلخانه کشت گردیدند و صفات تعداد لکه های بلاست روی برگ، اندازه لکه های اسپورزا و درصد آلودگی سطح برگ در مقابل جدایه های IA-66، IA-177، IA-181، IA-79 و IA-38 با استفاده از روش استاندارد بین المللی ارزیابی بیماری بلاست برنج (S.E.S.) مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج حاصل از تجزیه واریانس نشان داد که در سطح احتمال 1% و 5% تفاوت معنی دار بین ژنوتیپ ها وجود دارد. معنی دار بودن ترکیب پذیری عمومی و خصوصی همچنین نسبت بین ترکیب پذیری عمومی و خصوصی حاکی از تاثیر همزمان اثرات افزایشی و غیر افزایشی با سهم بیشتر اثرات افزایشی ژن ها می باشد. وراثت پذیری خصوصی و عمومی برای تمام صفات در حد بالایی بدست آمد. با توجه به نتایج فوق، می توان از ارقام خزر، فوجی و کادوس که از ارقام مقاوم بوده و دارای ترکیب پذیری عمومی منفی و معنی دار می باشند، برای افزایش مقاومت به بیماری بلاست در نتاج استفاده نمود.

کلیدواژه ها:

برنج ، بلاست ، دای آلل ، ژن ، مقاومت