ارزیابی مزرعه ای واکنش فامیل های نیمه خواهری چغندرقند به بیماری سفیدک سطحی

در این تحقیق، واکنش 138 ژنوتیپ چغندرقند شامل 127 فامیل نیمه خواهری (HSF) و 11 جمعیت والدینی آن ها به همراه دو شاهد مقاوم و حساس نسبت به بیماری سفیدک سطحی ناشی از قارچ  Weltzien Vanha)) Erysiphe betaeدر شرایط مزرعه در ایستگاه تحقیقات چغندرقند مهندس مطهری کرج در سال 1392تعیین شد. بر پایه روند شدت آلودگی در30 مرداد، شمار 22 ژنوتیپ به عنوان ژنوتیپ های مقاوم (با شدت آلودگی کمتر از 5/2) شناسایی شدند. در این میان، فامیل های HSF-850، HSF-848 و HSF-853به ترتیب با شدت آلودگی 1، 2/1 و 3/1 به عنوان مقاوم ترین فامیل ها بودند. تجزیه رگرسیون نشان داد، با افزایش شدت بیماری، عملکرد شکر سفید و عیار قند کاهش می یابد. با انجام تجزیه خوشه ای، جمعیت های والدینی اولیه و فامیل های به دست آمده به 7 گروه تقسیم شدند. در این میان، اغلب ژنوتیپ های متحمل/مقاوم در گروه 5 قرار گرفتند که می توان از آن ها برای انتقال مقاومت بهره گرفت. در گروه 2،  ژنوتیپ های HSF-584، HSF-582، HSF-557، HSF-551، HSF-866، HSF-844، HSF-670، HSF-556، HSF-628، HSF–610، HSF-564، HSF-685،HSF–619، HSF–664و HSF-558قرار داشتند که وضعیت بسیار مطلوب از نظر عملکرد ریشه، عملکرد شکر سفید، درصد قند قابل استحصال و عیار قند داشتند. لذا می توان از این فامیل ها به عنوان والد گرده افشان برای تهیه رقم های هیبرید (دورگ) استفاده کرد یا در چرخه بعدی گزینش، از آن ها فامیل های نیمه خواهری یا تمام خواهری جدید تهیه کرد.

کلیدواژه ها:

Erysiphe betae ، آسیب و زیان ، رقم ، ژنوتیپ ، مقاومت