استفاده از بستر دروغین و مقادیر کاهش یافته علف کش ایمازتاپیر در مدیریت علف های هرز لوبیا Phaseolus vulgari L

سال انتشار: 1394
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 473

فایل این مقاله در 9 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_IJPR-6-1_001

تاریخ نمایه سازی: 17 مرداد 1396

چکیده مقاله:

بهمنظور ارزیابی کارایی مقادیر کاهشیافته علفکش ایمازتاپیر در تلفیق با بسترهای دروغین جهت کنترل انتخابی علفهایهرز لوبیا آزمایشی در سال زراعی 1390 بهاجرا درآمد. آزمایش بهصورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی اجرا شد. فاکتورها شامل مقادیر مختلف علفکش (کاربرد پسرویشی ایمازتاپیر در مقادیر صفر، 25 ،50 ،75 و100 گرم ماده موثره در هکتار) و بستر کاشت (بستر دروغین و بستر مرسوم) بودند. همچنین یک تیمار بهعنوان شاهد با وجین برای مقایسه در نظر گرفته شد. در شرایط عدم استفاده از علفکش بین دو بستر از لحاظ زیستتوده علفهای هرزباریکبرگ و مجموع علفهای هرز اختلاف معنیداری (01.0 ≤ p (دیده شد. بهطوریکه استفاده از بستر دروغین زیستتوده علفهای هرز باریکبرگ و مجموع علفهای هرز را بهترتیب 28 و 21 درصد کاهش داد. با این حال زیستتوده تولید شده در پهنبرگها تحت تاثیر روش تهیه بستر قرار نگرفت (053.0=P .(کاربرد ایمازتاپیر نیز بهشدترشد و تولید زیستتوده علفهای هرز باریکبرگ و پهنبرگ را تحت تاثیر قرار داد. در بستر دروغین، بین کاربرد 50 و 100 گرم ماده موثره در هکتار از علفکش ایمازتاپیر در کنترل موثر علفهای هرز باریکبرگ اختلاف معنیداری دیدهنشد. درحالیکه در بستر مرسوم برای کنترل موثر علفهای هرز به 75 گرم در هکتار از این علفکش نیاز بود. رقابت علفهای هرز در طول فصل عملکرد دانه لوبیا را در بستر مرسوم و بستر دروغین بهترتیب 73 و 68 درصد نسبت به شاهدعاری از علف هرز کاهش داد. با این حال کاربرد علفکش ایمازتاپیر افت عملکرد دانه در بستر مرسوم و بستر دروغین را بهترتیب به 9/2 و 7/4 درصد کاهش داد. نتایج این تحقیق نشان دادکه کنترل قابل قبول علفهای هرز در لوبیا با طیف علف هرزی مشاهده شده در این تحقیق، با استفاده از 56 گرم از ماده موثر در هکتار ایمازتاپیر در تلفیق با بستر دروغین که 90 %عملکرد پتانسیل را فراهم مینماید، قابل دستیابی است.

کلیدواژه ها:

بستر کاشت ، دز-پاسخ ، مدیریت تلفیقی علفهای هرز

نویسندگان

علیرضا یوسفی

دانشیار گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زنجان

محمدعلی پیری

دانشجوی سابق کارشناسی ارشد گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زنجان