تاثیر کاربرد تلفیقی کودهای زیستی و شیمیایی فسفاته و روی بر عملکرد و جذب عناصر غذایی در دو رقم لوبیا (Phaseolus vulgaris L.)

به منظور بررسی تاثیر کاربرد کودهای زیستی و شیمیایی فسفاته و روی بر برداشت عناصر غذایی توسط لوبیا، آزمایشی مزرعهای بهصورت فاکتوریل در قالب طرح آماری بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار به مدت دو سال اجرا شد. عوامل آزمایش شامل دو رقم لوبیاچیتی (تلاش و صدری)، چهار سطح فسفر :P0) شاهد، :P1 مصرف 100کیلوگرم در هکتار سوپرفسفات تریپل، :P2 مصرف کود زیستی فسفاتی و 50 کیلوگرم در هکتار سوپر فسفات تریپل، :P3 کود زیستی فسفاتی) و سه سطح روی :Zn0) شاهد، :Zn1 مصرف50کیلوگرم در هکتار سولفات روی، :Zn2 کود زیستی روی) بود. کود زیستی فسفاتی شامل تلقیح با قارچ های میکوریزی Clariodeoglumus etunicatum، Rhizophagus intraradices و Funneliformiss mosseae و باکتری Azetobacter و تیمار زیستی روی تلقیح با باکتریهای Pseudomonas بود. صفات مورد بررسی در این آزمایش عملکرد دانه، غلظت و برداشت عناصر غذایی نیتروژن، فسفر، پتاسیم، آهن، روی، منگنز و مس بود. نتایج نشان داد بیشترین مقادیر عملکرد، غلظت و برداشت عناصر غذایی از رقم صدری مشاهده شد. تیمار P2 باعث افزایش 21/8، 39، 98، 59، 32، 57، 44/5 و 28درصدی عملکرد و برداشت نیتروژن، فسفر، پتاسیم، آهن، روی، منگنز و مس نسبت به شاهد شد. حداکثر میزان عملکرد دانه، غلظت نیتروژن، پتاسیم و روی به ترتیب به میزان 3404کیلوگرم در هکتار، 3/93، 2/25درصد و 31/41 میلیگرم در کیلوگرم از تیمار Zn1 به دست آمد. در خصوص اثر متقابل معنیدار، بیشترین میزان عملکرد دانه، غلظت نیتروژن، روی و مس بهترتیب به میزان 3656کیلوگرم درهکتار، 4/1درصد، 36/57 و 21/6میلیگرم در کیلوگرم از تیمار P2Zn1 بهدست آمد. کودهای زیستی مورد استفاده علاوه بر کاهش مصرف کودهای شیمیایی فسفری باعث افزایش برداشت عناصر غذایی و تولید بذور غنی از عناصر غذایی مورد مطالعه شدند.

کلیدواژه ها:

Azotobacter ، عملکرد ، فسفر ، میکوریزا