سایش پذیری رزین پلی استر سیر نشده حاوی ذرات تیتانیم دیوکسید: نقش برهمکنش بین سطحی و پراکنش ذرات

در این پژوهش، امکان برقراری ارتباط قانونمند بین ویژگی های سطحی اجزا و چگونگی پراکنش فاز متفرق با خواص مکانیکی یک لایه پوشش پر شده بررسی شده است. مشخصه های سطحی پلیمر و ذره پرکننده، چسبندگی آنها و نحوه پراکنش فاز متفرق به ترتیب با روش های متداول شامل شناسایی سطح به کمک زاویه تماس، آزمون چسبندگی قرص فشرده ذرات به زمینه ومیکروسکوپ الکترون پویشی سطح شکست تعیین شده است. نتایج حاصل نشان می دهد که با پخت رزین پلی استر بر سطح ذره TiO2 تمایل ترمودینامیکی آن دو کاهش می یابد(افزایش زاویه تماس) درضمن، انرژی چسبندگی جداسازی رزین پلی استر پخت شده از سطح تیتانیم دیوکسید حدود 6/7Kj/m2 است. همچنین با افزایش مساحت فصل مشترک ذره پرکننده زمینه به وسیله بهبود پراکنش (اختلاط موثر) مقاومت در برابر ضربه و سایش پوشش پر شده افزایش می یابد و رابطه مشخصه این دو از قانون توانی W=I=1 پیروی می کند.

کلیدواژه ها:

رزین پلی استر سیر نشده ، سایش ، چسبندگی ، برهمکنش بین سطحی ، تیتانیم دیوکسید