شبکه سازهای دی آکریلاتی بلند زنجیر و استفاده از اتصالات عرضی PEG در ابر جاذب های کامپوزیتی پلی(پتاسیم آکریلات-آکریلیک اسید)-کایولن

در این پژوهش، شبکه سازهای دی آکریلاتی بلند زنجیر بر پایه wa- دیول های خطی تهیه و با استفاده از روش های طیف سنجی رزونانس مغناطیسی هسته و زیر قرمز شناسایی شدند. در این میان،پلی اتیلن گلیکول دی آکریلات 1000(PEGDA-1000) با بیشترین بازده (99/5 درصد) تهیه شد و با استفاده از آن ،ابرجاذب های غیر کامپوزیتی و کامپوزیتی برپایه پلی(پتاسیم آکریلات-آکریلیک اسید)-کایولن نیز تهیه شدند. اثر غلظت شبکه ساز برخواص تورمی، ریولوژیکی و گرمایی-مکانیکی این هیدروژل ها مورد بررسی قرار گرفت.ظرفیت جذب و نگه داری اب به وسیله نمونه های کامپوزیتی (حاوی 38 درصد کایولن) برخلاف انتظار از تورم نمونه های غیر کامپوزیتی بیشتر بود(حدود600g/g) این مشاهده بیشتر به نقش اختلالی کایولن در واکنش پلیمر شدن ارتباط داده شد. دمای انتقال شیشه ای با افزایش درصد شبکه ساز وهم چنین افزودن جزء معدنی ، به ترتیب تا حدود 10 و 28 درجه سانتی گراد افزایش یافت. ساخت این ابر جاذب های پتاسیم دار، گام مقدماتی موثری در راستای دست یابی به ابر جاذب های ارزان تر و بادوام تر در زمینه کاربردهای کشاورزی تلقی می شود.

کلیدواژه ها:

شبکه ساز ، ابرجاذب کامپوزیتی ، هیدروژل ، کایولن ، پلی اتیلن ، گلیکول دی آکریلات