اثر افزودنی لیتیم کلرید و دمای حمام انعقاد بر ساختار وعملکرد غشاهای PVDF

غشاهای پلی وینیلیدن فلویورید ( PVDF )به دلیل مقاومت مکانیکی و شیمیایی زیاد و پایداری گرمایی شایان توجه در مقایسه با سایر غشاهای پلیمری در فرایندهای میکروفیلترکردن و فرافیلترکردن کاربرد گسترده ا ی دارند. مهم ترین روش به کار رفته برای ساخت غشاهای ،PVDF روش جدایی فاز با القای ضدحلال است. ساختار غشاهای پلیمری تهیه شده به این روش وابسته به عوامل متعددی از جمله ترکیب درصد پلیمر در محلول اولیه، وزن مولکولی پلیمر، نوع و دمای حمام انعقاد، نوع حلال و نیز وجود افزودنی در محلول اولیه است. در پژوهش حاضر، اثر دمای حمام انعقاد و افزودنی لیتیم کلرید ( LiCl) بر ساختار و عملکرد غشاهای PVDF بررسی شد. از نرمالمتیل- 2-پیرولیدون ( NMP ) و آب به ترتیب به عنوان حلال و حمام انعقاد استفاده شد. برای تعیین مشخصات غشاهای ساخته شده از آزمون های گوناگون از جمله میکروسکوپی الکترونی پویشی،تعیین استحکام مکانیکی، تراوایی آب خالص و تعیین شعاع متوسط حفره ها استفاده شد. همچنین، برای تعیین عملکرد غشاها، جداسازی محلول هیومیک اسید به عنوان ماده زیستی شاخص آلاینده در آب های سطحی بررسی شد. نتایج به دست آمده نشان می دهد، در دمای مشخصی از حمامانعقاد، وجود افزودنی LiCl باعث افزایش تعداد و اندازه متوسط شعاع حفره های سطحی غشاها شده و در نتیجه مقدار تراوایی آب خالص افزایش اما استحکام مکانیکی و مقدار پس زنی هیومیک اسید کاهش می یابد. افزون بر این مشاهده شد، در هر غلظتی از LiCl ، افزایش دمای حمام انعقاد باعث کاهش اندازه درشت حفره ها در ساختار غشاها و در نتیجه افزایش استحکام مکانیکی غشاها ومقدار پس زنی هیومیک اسید می شود

کلیدواژه ها:

غشای ، PVDFافزودنی ، LiClمیکروفیلترکردن ، جدایی فاز با القای ضدحلال ، هیومیک اسید