الکتروریسی نانوالیاف فیبرویین ابریشم-بتاسیکلودکسترین برای رهایش کنترل شده دارو

فیبرویین ابریشم، به عنوان پلیمر طبیعی به طور گسترده به شکل ماتریسی مناسب در سامانه های رهایش کنترل شده دارو استفاده می شود. فیبرویین ابریشم پلیمری زیست سازگار با تجزیه پذیری آهسته که دارای خواص مکانیکی و فرایندپذیری عالی است. در این پژوهش، داربست نانولیفی جدید از فیبرویین ابریشم حاوی β-سیکلودکسترین با قابلیت گیراندازی مولکولی، ازالکتروریسی محلول های همگن فیبرویین و β-سیکلودکسترین در حلال فرمیک اسید تهیه و اثروجود سیکلودکسترین بر خواص نانوالیاف تولید شده و مقدار رهایش دارو بررسی شده است.شکل شناسی، ساختار میکروسکوپی، ترکیب شیمیایی و رفتار گرمایی ترکیب این داربست نانولیفیبه وسیله میکروسکوپی الکترونی پویشی ( SEM ) طیف بینی زیرقرمز تبدیل فوریه (FTIR ) وگرماسنجی پویشی تفاضلی ( DSC )بررسی شد. نتایج تصاویر SEM نشان داد، نانوالیاف بدون دانه و یکنواخت تهیه شده اند و میانگین قطری نانوالیاف به طور مشخص تحت تاثیر نسبت مخلوط قرار دارد، به طوری که با افزایش مقدار β-سیکلودکسترین قطر الیاف کاهش یافته است. این مشاهدات با نتایج حاصل از گرانروی بررسی شد. نتایج بررسی ها نشان داد، گرانروی محلول های فیبرویین- β-سیکلودکسترین با افزایش مقدار β-سیکلودکسترین کاهش می یابد. نتایج حاصل ازDSC نیز وجود دارو را درون حفره سیکلودکسترین تایید کرد. در ادامه، رهایش سالیسیلیک اسیدبه عنوان مدل دارویی برای بررسی اثر وجود β-سیکلودکسترین در این داربست در بافر فسفات باpH برابر 4/ 7 در دمای بدن انسان 37°C بررسی شد. نتایج حاصل از بررسی رهایش نشان داد،قابلیت گیراندازی مولکول های دارو با افزایش مقدار β-سیکلودکسترین افزایش یافته که به کاهش سرعت آزادسازی دارو منجر شد.

کلیدواژه ها:

الکترو ریسی ، β-سیکلودکسترین ، فیبرویین ابریشم ، رهایش دارو ، نانوالیاف