تبدیل زیست توده لیگنوسلولوزی باگاس به هیدروژل

سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 546

فایل این مقاله در 13 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_IJPST-29-5_005

تاریخ نمایه سازی: 13 تیر 1396

چکیده مقاله:

در سال های اخیر هدف اصلی توسعه سامانه های هیدروژل های جدید، تلاش برای تبدیل زیست توده به هیدروژل هیبریدی دوست دار محیط زیست بوده است. هیدروژل های هیبریدی معمولا از کوپلیمرشدن پیوندی مونومرهای آکریلی روی پلیمر طبیعی یا زیست توده به دست می آیند. در این پژوهش، از زیست توده باگاس بدون نیاز به مرحله لیگنین زدایی(به عنوان مرحله ای پرهزینه و زما ن بر) برای تبدیل به هیدروژل جاذب استفاده شد. زیست توده باگاس به عنوان منبع پلی ساکارید، به وسیله میکروژل های پلیمری برپایه مونومرهای آکریلی مانند آکریلیک اسید (AA)آکریل آمید ( Am ) و 2-آکریل آمیدو- 2-متیل پروپان سولفونیک اسید ( AMPS ) اصلاح شد که ازفرایند پلیمرشدن امولسیونی وارون تهیه شدند. این فرایند سبب تبدیل زیست توده کم ارزش بههیدروژل ارزشمند نیمه سنتزی می شود. اثر نوع لاتکس، نسبت فاز آبی به آلی در لاتکس پلیمری،زمان و دمای واکنش اصلاح روی ظرفیت تورم هیدروژل هیبریدی بررسی شد. واکنش شیمیایی بین باگاس و لاتکس آکریلی با گرمادهی انجام شد که موجب به دست آمدن هیدروژل نیمه سنتزی با % 60 جزء طبیعی و % 40 جزء سنتزی شد. از لاتکس های استفاده شده با ساختار های مختلف،پلی( AA-NaAA-AM-AMPS ) مناسب ترین لاتکس پلیمری برای تبدیل باگاس به هیدروژل است.باگاس اصلاح شده با این لاتکس دارای مقدار جذب آب تا 112 g/g است، درحالی که مقدار جذب آب باگاس اصلاح نشده اولیه، فقط 3/6 g/g است. هیدروژل های هیبریدی تولید شده با استفادهاز روش های شناسایی مانند طیف سنجی زیرقرمز، آزمون گرمایی دینامیکی-مکانیکی، آزمون گرماوزن سنجی، میکروسکوپی الکترونی پویشی و اندازه گیری مقدار تورم بررسی و شناسایی شدند.

نویسندگان

فرزانه امیری

تهران، پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران

علیرضا سبزواری

تهران، پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران

کوروش کبیری

تهران، پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران

حسین بوهندی

تهران، پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران