پراکندگی نور (2)

پراکندگی نور یکی از معمولترین روشهای تعیین متوسط وزنی جرم مولکولی است. پدیده پراکندگی نور توسط ذرات ریز بیان علت رنگ آبی آسمان است و یا اثر تیندال Tyndal در یک محصول کلوییدی در معرض تابش، مثال دیگری از این پدیده است. اصول پراکندگی نور توسط رایلی در سال 1871 میلادی هنگام بررسیهایش درباره گازها توصیف گردید و مشخص گردید که ذره در مقایسه با طول موج پرتوهای تابشی کوچک است. نور یک موج الکترو مغناطیسی است، که توسط بر هم کنش یک میدان الکتریکی و یک میدان مغناطیسی که هر دو حول زاویه های قایم نسبت به یکدیگر در جهت انتشار، در حال نوسان می باشند. تولید می شود وقتی که یک دسته شعاع نورانی به اتمها یا مولکولهای رسانه تصادم می کند، الکترونها مختل یا جابه جا می شوند و در اطراف موقعیتهای تعادلی خودتان با فرکانس، یکسان به صورت شعاع تحریک کننده، نوسان می کنند. این پدیده، یک حالت قطبی گذرا در اتمها یا مولکولها، که به صورت مراکز پراکندگی ثانوی با انتشار مجدد انرژی جذب شده در تمام راستاها عمل می کنند، ایجاد می کند، یعنی پراکندگی به وقوع می پیوندد. مقاله مذکور به تفصیل پایه های نظری پدیده پراکندگی و سپس اندازه گیری جرم و ابعاد مولکولی را مورد بحث قرار می دهد.

کلیدواژه ها:

پراکندگی نور ، جرم مولکولی ، ابعاده پلیمرهای نیمه بلوری ، فلویورسانس ، نمو ضریب شکست