تاثیر تلقیح مزوریزوبیوم و مصرف کود بر عملکرد و اجزای عملکرد نخود دیم

بهمنظور بررسی کارآیی تلقیح بذر نخود با مزوریزوبیوم و همچنین کاربرد کودهای نیتروژن و روی بر عملکرد واجزای عملکرد نخود دیم، آزمایشی در ایستگاه تحقیقاتی شیروان- چرداول واقع در شمال استان ایلام انجام شد. آزمایش در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با شش تیمار شامل تلقیح بذر نخود با مزوریزوبیوم، مصرف نیتروژن (40 کیلوگرمدر هکتار از منبع اوره)، مصرف روی (25 کیلوگرم در هکتار از منبع سولفات روی)، مصرف توام نیتروژن و روی، تلقیح بذر همراه با مصرف روی و نیز شاهد (بدون تلقیح و مصرف کود) در چهار تکرار اجرا شد. بر اساس نتایج، تفاوتهایمعنیداری (01/0≤p (در بین تیمارها از نظر عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک مشاهده شد. تلقیح باکتری همراه با مصرف 25 کیلوگرم در هکتار سولفات روی، بالاترین عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک را تولید نمود که میزان آن نسبت به تیمارشاهد بهترتیب 7/48 و 7/34 درصد افزایش نشان داد. تعداد غلاف در بوته و وزن 100دانه نیز در این تیمار نسبت بهشاهد بهترتیب 50 و 6 درصد افزایش یافت. افزایش عملکرد دانه، بیشتر ناشی از افزایش تعداد غلاف در بوته و وزن 100دانه بود. همچنین بیشترین عملکرد نیتروژن، با مصرف نیتروژن همراه با روی بهدست آمد که نسبت به شاهد 3/74درصد افزایش نشان داد. تفاوت میان تیمارها از نظر درصد پروتیین و غلظت روی در دانه نیز معنیدار بود (01/0≤p.( تیمارهای مصرف توام نیتروژن- روی و شاهد با 1/23 و 4/19 درصد، بهترتیب بیشترین و کمترین پروتیین دانه را تولیدکردند. بیشترین غنیسازی عنصر روی در دانه نخود با مصرف سولفات روی و همچنین تلقیح توام با مصرف سولفات روی بهدست آمد.

کلیدواژه ها:

باکتری ، پروتیین ، نیتروژن ، روی