مطالعه اثر آلکیلهای آلومینیم متفاوت بر پلیمر شدن دوغابی 4-متیل -1- پنین با استفاده از کاتالیزور ناهمگن زیگلر-ناتای نوع 0/33AlCl3 و δ-TiCl3

پلیمر شدن دو غایی 4- متیل -1- پنین با استفاده از کاتالیزور و 0/33AlCl3 و δ-TiCl3 در حلالهای پنتامتیل هپتان، تولوین و پارازایلن انجام گرفت. از کمک کاتالیزورهای تری اتیل آلومینیوم، دی متییل آلومینیوم کلرید و مخلوط 50: 50 آنها و تری ایزوبوتیل آلومینیم و تری اکتیل آلومینیم برای پلیمر شدن استفاده شد. H2 به عنوان عامل انتقال زنجیر به کار برده شد. اثر غلظت ترکیب آلومینیوم به عنوان کمک کاتالیزور و H2 روی محصول دهی کاتالیزور و شاخص تک آرایشی (I.I) برای تعدادی از پلیمرهای به دست آمده بررسی شد. متوسط وزن مولکولی بر مبنای گرانروی (Mv)، دما و آنتالپی ذوب برای تعدادی از پلیمرهای حاصل معین شد. با بیشتر شدن دما از 40 به 60 درجه سانتی گراد محصول دهی کاتالیزور افزایش قابل توجهی یافت. با افزایش غلظت مولی کمک کاتالیزور میزان محصول دهی افزایش یافت و به حداکثر رسید. سپس، با بیشتر شدن آن میزان محصول دهی کاهش یافت. برای تری اکتیل آلومینیم در محدوده آزمایش های انجام شده غلظت بهینه به دست نیامد. میزان محصول دهی در مجاورت دی آلومینیم کلرید به عنوان کمک کاتالیزور کمتر از دیگر کمک کاتالیزورهای مورد استفاده بود. در حالی که Mv، I.I دمای ذوب بالاترین در مجاورت دی اتیل آلومینیم کلرید به دست آمد. دمای ذوب و متوسط وزن مولکولی بر مبنای گرانروی با افزایش غلظت H2 کمک کاتالیزور کاهش یافت. حلال های آلی متفاوت مصرف شده اثر چندانی بر شاخص تک آرایشی و دمای ذوب نداشتند.

کلیدواژه ها:

کاتالیزور زیگلر-ناتا ، پلیمر شدن دوغابی ، پلی (4- متیل 1- پنتن) ، گاتالیزور ناهمگن ، شاخص تک آرایشی